________________
द्वितीय-प्रकरणम्
15. To try to mend and purify the mind by meditating upon His virtues, is really His worship. Indeed, the sole object of all ceremonial rites, is to draw or invite attention to the religious duty of bringing about the purification of conduct by removing evils existing therein.
विलास - गोष्ठी विविध विधातुं मिलेत् सहर्षः समयः सदापि । सम्प्रार्थना परमेश्वरस्य नैवाऽवकाशोऽहह कः प्रमादः ! ॥ १६ ॥
૧૬ અનેકવિધ વિલાસ અને ગેાછી-વિનાદ માટે હુમેશાં ખુશીથી વખત મળી શકે, પણ પ્રભુપ્રાના માટે ફુરસદ ન મળે! કેવે પ્રમાદ !
16. Some-how or other we always unhesitatingly find spare time for various pastimes; but alas! we have no spare time for offering prayer to God.
aat aati हृदयं बिभर्ति स्वमंगलं साधयितुं समीहाम् । समचितुं भागवत विभूर्ति कथञ्चिदाप्नोत्यवकाशमेव || १७ ॥
३६३.
૧૭ જેને આત્મકલ્યાણ સાધવાની આકાંક્ષા છે, તે સજ્જન પરમાત્માની મહુન્ જીન્નન-વિભૂતિના પૂજન માટે ચેન તેન પ્રકારેણ વખત જરૂર મેળવી શકે.
17. The man whose heart longs for the real exaltation of his soul, necessarily does manage to get time anyhow for the worship of God.
लोकापवादैकपदीनिरासः सुदक्षिणत्वं च कृतज्ञता च ।
सर्वत्र निन्दापरिवर्जनं च सतां स्तवः प्रस्तुतयोग्यवाकुत्वम् || १८ ||
Aho! Shrutgyanam
