________________
प्रथम-प्रकरणम्
76. He who injures other”, sows the seeds of his future misery: and he who is devoted to doing good to others, makes his fgtur?, good and blissful,
धर्मा महानस्ति परोपकारः परापकारो महदस्ति पापम् । विहाय धर्म चरणं च पापे सुधामनादृत्य विषस्य पानम् ।। ७७ ॥
૭૭. પરોપકાર એ મહાન ધર્મ છે અને પરોપકાર એ મહાન પાપ છે. ધમને છેડી પાપ આચરવું એ અમૃત મૂકી વિષ પીવા જેવું છે.
77. Veneficence towards others is, indeed, the great meritor rious or religious duty [ Dharma], while to do ill to others, is & great sin, Abandoning Dharma and committing sin is like diecarding nectar and drinking poison.
अभ्युग्मतिश्चावनतिश्च यत् स्यात् पुण्यस्य पापस्य च जृम्भित तत् । क्षीणे च पुण्येऽभ्युदयो व्यपैति तनवरे शर्मणि को विमोहः १ ॥ ७८ ।।
७८. दुनियामा 'यती, ''ती' से पुथ्य, पापी श्यना छे. पुश्य ખલાસ થતાં અસ્પૃદયને અત આવે છે. પછી નાશવઃ સુખ પર મેહશે?
78. Rise and fall result from merit and demerit respectively. When the stock of merit is exhausted, the star of prosperity sets. Then, why are you fascinated by momentary worldly happiness?
ऐश्वर्यमालोक्य भुशं विचित्रं चित्रीयसे मुह्यसि वा कथं त्वम् ? विनश्वरः कर्म-विपाक एष पाताय लुब्धस्य च पुण्य-भोगः ॥ ७९ ॥
Aho! Shrutgyanam
