________________
२०]
[श्रीविचाररत्नाकरः जे भिक्खू उवगरणं, वहावइ गिहीहिं अहव अण्णतित्थीहिं । आहारं वा देज्जा, पडुच्च तं आणमादीणि ॥१॥[नि.भा./४२०४] पाडिज्ज व भिंदेज्ज, मलगंधाऽवण्णच्छप्पतिअनासो ।
अत्थंडिले ठवेज्ज, हरेज्जा वा सो व अण्णो वा ॥२॥[नि.भा./४२०५ ] चूणिर्यथा-'जे भिक्खू अन्नउत्थिएण वा' इत्यादि, 'जे भिक्खू' गाहा, ममेस उवकरणं वहइ त्ति पडुच्च आहारं देज्जा तस्स चउलहुं आणादिया य दोसा इमे–'पाडिज्ज' गाहा, स गिहत्थो अन्नतिथिओ वा उवकरणं पाडिज्जा भायणं वा भिंदेज्जा, मलिणे दुग्गंधे वा उवकरणे अवन्नं वदेज्ज छप्पतिआओ वा छड्डेज्ज वा मरिज्ज वा, अथवा सो अयगोलो अथंडिले पुढविहरियादिसु ठवेज्ज । अहवा तस्स भारेण आयविराहणा हवेज्जा तत्थ परितावणादी जं व ओसहभेसज्जाणि वा करेंतो वा विराधेति तण्णिप्फणं च से पच्छित्तं तं उवकरणं सो वा हरेज्जा अणुवउत्ते वा अन्नो हरेज्ज, किं च जो तं पडुच्च असणादी देज्जा तस्स चउलहुं । इति श्रीनिशीथसूत्रे द्वादशोद्देशे २० प्रतौ १२ पत्रे । भाष्ये १३४ पत्रौ ८५ पत्रे । चूर्णौ ४२० प्रतौ २४५ पत्रे ॥८॥
केचिद्वदन्ति दन्तास्थिरुधिरमांसादिमये शरीरे सत्येव किमिदं यदस्वाध्याये सति सिद्धान्तादि न गणनीयमित्यादि, परं तदुन्मत्तप्रलपितमित्यपकर्णनीयं, यतोऽस्वाध्याये सति सिद्धान्तपाठस्य सुतरां निषिद्धत्वात् । तथा हि
"जे अप्पणो असज्झायंसि सज्झायं करेति, करेंतं वा सातिज्जइ" । [नि.सू./१३४७ ] त्ति । एतद्भाष्यं यथा
अव्वाउलाण णिच्चोडुयाण मा होज्ज णिच्चऽसज्झाओ। अरिसाभगंदलादिसु, इति वायणसुत्तसंबंधे ॥१॥[नि.भा./६१६५ ] आयसमुत्थमसज्झाइयं तु, एगविधं होइ दुविधं वा। एगविधं समणाणं, दुविधं पुण होइ समणीणं ॥२॥[नि.भा./६१६६ ] धोतंमि य णिप्पोग्गल-बंधा तिण्णेव होंति उक्कोसा। परिगलमाणे जयणा, दुविधंमि य होइ कायव्वा ॥३॥[नि.भा./६१६७] समणो उ वणे व, भगंदले व बंधेक्कका उ वाएति । तह वि गलंते च्छारं, दाउं दो तिण्णि वा बंधा ॥४॥[नि.भा./६१६८]
D:\ratan.pm5\5th proof