________________
श्रीविचाररत्नाकरेऽपरतटे प्रथमस्तरङ्गः]
२४१ सम्मदिट्ठी एतेसु एसणा दोसा, खलु-पादपूरणे, अभिग्गहितमिच्छे साहुपडिणीए ईसालुअत्तणेणं मा मम घरं अतीहिसमण त्ति भणति, अन्नस्स ईसालुयत्तणेण चेव साहू घरं पविसंता अचियता वायाए भणति ण किंचि ॥ एतेसु विसगरपंतावणादिदोसा, इतरेति असंबद्धा ।।४।। "एएसा' गाहा-कंठा ।।५।। चोदग आह-लोगुत्तरे ठियाणं लोइयठवणापरिहारेण किं अम्हं, आचार्य आह–'लोउत्तर' गाहा, पुव्वद्धं कंठं लोए दुगुंछा जे ते परिहरंतेण तित्थस्स वुड्डी कता भवति 'वन्नो'त्ति जसो पभावितो भवति ॥६॥ लोइयठवणकुलेसु गेण्हंतस्स इमे दोसा-'अयसो'त्ति गाहा, अयसो त्ति-अवन्नो पवयणहाणी न कश्चित् प्रव्रजति सम्मत्तचरित्ताभिमुहा विप्परिणमंति कावालिया इव लोए जुगुप्सिता भवन्ति, अस्पृश्या इत्यर्थः । पच्छद्धं कंठं ।।७।। इति निशीथसूत्रे चतर्थोद्देशके २० प्रतौ २ पत्रे । भाष्ये १३४ प्रतौ ३४ पत्रे । चौँ ४२० प्रतौ १३१ पत्रे ॥३॥
अथ उत्सर्गतस्तावत्साधुभिर्मिथ्यात्विवर्णनं न कर्त्तव्यम् । अथ कदाचित् कारणबलादापन्ने च तत्कर्तव्ये यथा कर्त्तव्यं तल्लिख्यते
"जे भिक्खू मुहवन करेति, करेंतं वा सातिज्जइ" ॥ [ नि.सू./७२४] त्ति । एतद्भाष्यं यथा
कुतित्थकुसत्थेसुं, कुधम्मकुव्वतकुदाणमाईसु। जो मुहवण्णं कुज्जा, उम्मगो आणमादीणि ॥१॥[नि.भा./३३५३ ] गंगादी सक्कमया, गणधम्मादी य गोव्वयादी य । भोम्मादी दाणा खलु, तिन्नितिसट्ठा उ उम्मग्गा ॥२॥[नि.भा./३३५४] असिवे ओमोयरिते, रायदुटुं भये व गेलण्णे। एतेहिं कारणेहि, जयणाते कप्पती काउं ॥३॥[नि.भा./३३५५ ] पण्णवणे उ उवेहं, पुट्ठो बंभादि वा धरेते ते । आगाढे वा पुट्ठो से य भणेज्जा अव( तुह )वि धम्मो ॥४॥[नि.भा./३३५६ ] जे जे सरिसा धम्मा, सच्चाहिंसादितेहिं य पसंसे। एतेसि पि हु आया, अत्थि हु णिच्चो कुणति व त्ति ॥५॥[नि.भा./३३५७] एवं ता सव्वादिसु, भणेज्ज वेतुल्लिगेसिमं बूया । अम्ह वि ण संति भावा, इयरेतरभावतो सव्वे ॥६॥[नि.भा./३३५८]
D:\ratan.pm5\5th proof