________________
४१
"इय जयसिंहमुणीसर-विणेयजयकित्तिणा कयमेयं ।
सीलोवएसमालं आराहए लहइ बोधिफलं" ॥११५॥ संभव छे के ते आ जयसिंहसूरिना शिष्य हशे ।
___[(२) बीजं विवरण] धर्मोपदेशमालानुं बीजं सुविस्तृत विवरण १४४७१ श्लोकप्रमाणनुं छे, ते हर्षपुरीयगच्छना हेमचंद्रसूरिना प्रथम पट्टधर विजयसिंहसूरिए वि. सं. ११९१मां सिद्धराजजयसिंहना राज्यसमयमां रच्यु हतुं । तेनी ४३३ ताडपत्रोवाळी पोथी पाटणमां छे । तेनी प्रान्त प्रशस्ति अम्हे पाटण जैनभंडारोनी ग्रन्थसूची (गा. ओ. सि. नं. ७६ पृ. ३११थी ३१३)मां दर्शावी छ, पीटर्सन रि. ५, पृ. ८७थी ९० मां पण छे ।
ते बीजुं विवरण, अहीं प्रकाशित थता आ जयसिंहसूरिना विवरणनो ज विस्तार छे, पहेला विवरणमां जणावेली प्राकृत कथाओने ज बीजा विवरणमां विस्तारथी जणावी छ । बीजा विवरणनी प्रशस्ति(श्लो. २१)मां, पूर्वना आ विवरण- स्मरण आवी रीते कर्यु छे
"धर्मोपदेशमालाविवरणमासीच्चिरंतनं तनुकम् । यत् तत् तेन सविस्तरमारचितं रसिकलोकमुदे" ॥
[(३) त्रीजी विवृति] बृहद्गच्छमां सुप्रसिद्ध वादी देवसूरिनी परंपरामा मदनचन्द्रसूरिना शिष्य मुनिदेवसूरि थइ गया, जेमणे वि. सं. १३२२मां शान्तिनाथचरित रच्यं हतं. तेमणे आ धर्मोपदेशमालानं संस्कृत कथाओवाळू त्री विवरण रच्युं हतुं, पाटणमां तेनी ताडपत्रीय प्रति छे. पाटणजैनभंडार-ग्रन्थसूची(गा. ओ. सि. नं. ७६, पृ. १०९)मां उपदेशमालाविवृति नामथी सूचवायेल, ते आ ज छे । त्यां प्रारम्भमां कृष्ण ऋषिने 'सुगृहीतनामधेय, भविक लोकोना शोकने हरनारा' जणाव्या छे, तथा 'जेमनो तपरूपी कल्पवृक्ष लब्धिरूप अविरल फळो वडे फळ्यो हतो' तेम जणाव्या छे, तथा 'तेमना शिष्य प्रथम विवरणकारजयसिंहसूरिनु स्मरण कर्यु छे के जेमनां शास्त्ररूपी वृक्षनां अर्थरूप पुष्पोनो संग्रह करी में आ वृत्ति रची छे
"जयति सुगृहीतनामा कृष्णमुनिर्भविकलोकशोकहरः । यस्य तपःकल्पतरुर्लब्धि-फलैरविरलैः फलितः ॥६॥ तस्यान्तरारिविजयी जयसिंहसूरिः, शिष्यो बभूव भववारिधियानपात्रम् । तत्प्रेरणानुगुणनित्यगतिप्रवृत्तिं, तनोम्हयमिमामनुकूललब्ध्यै ॥८॥ शास्त्रद्रुमस्यास्य स सूरिवर्यो यान्यर्थपुष्पाणि पुरा चिकाय । तान्येव संगृह्य तनोमि वृत्तिं मालामिवैतां प्रतिभागुणेन" ॥९॥
mala-t.pm5 2nd proof