Dharmopadeshmala prakaranam

SR No.: 009624
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaysinhsuri, Chandanbalashree
Publisher: Bhadrankar Prakashan
Publication Year: 2010
Total Pages: 418
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & Religion
File Size: 2 MB

Page 32

३२
"श्रीविक्रमादेक(?दष्ट )शत किंचिदभ्यधिके गते ।
तेऽजायन्त यक्षदेवाचार्या वर्यचरित्रिणः" ॥ जे मुनीश्वरे स्तम्भतीय(खंभात )पुसा संघे करावेल पार्श्व मन्दिरमा स्थाप्या हता. बहु परिवार थतां, कोई बुद्धिनिधि शिष्यने कक्कसूरि'नामथी पोताना पदमां गुरु (गच्छनायक) करीने ते स्वर्गे गया ।
ते कक्कसूरिना पट्ट पर, गुरुना गुणोथी आश्रीत सिद्धसूरि गुरु थया, तेमना यक्ष नामना शिष्य महत्तसदमा रह्या हता । तेओ चारित्रवंत होवा छतां पण शुभ परिणामनो विचार करीने, श्रावकोना अति आदरथी नियन्त्रित थइने प्राये खट्टकूपपुरमा रहेता हता, गुरु(गच्छनायक) स्थाप्या विना, सिद्धसूरि गुरु स्वर्ग जतां, सर्व प्रकारनी गच्छवाहकता यक्षमहत्तरकरता हता ।
"तत्पट्टेऽभूत सिद्धसूरिगुरुर्गुरुगुणाश्रयः । यक्षाभिख्यस्तस्य शिष्यो, महत्तरपदे स्थितः ॥२०३॥ स प्रायोऽभूत् खट्टकूपे, चारित्र्यपि विचिन्त्य च । शुभोदक श्रावकाणामत्यादरनियन्त्रितः ॥२०४॥ सिद्धसूरिगुरौ स्वर्गमस्थापितगुरौ गते ।
गच्छवाहकतां चक्रे, सर्वां यक्षमहत्तरः" ॥२०५।। "आ तरफमथुरापुरीमा नान नामना कोई सुबुद्धि, कोइ एक आरण्यक(वनवासी) गुरुनी पासे दीक्षा लइने सर्व सिद्धान्त भण्या हता, अने पुरीनी समीपना वनमा व्रतपालन करता हता, तेमने पहेलांऊकेशाणना नायकयक्षदेवे नन्नसूरिनामना आचार्य कर्या हता, तेमनी पासेकृष्ण नामनाविप्रे व्रत स्वीकार्यु हतुं । स्वल्प आयुष्यवाळा तेनन्नसूरि,बीजा भविकोने पण पोताना हाथे दीक्षा आपीने स्वर्गे गया । त्यार पछी उदार बुद्धिवाळा सुज्ञ कृष्णसाधु उत्थापना (उपस्थापना) वगेरे व्रतवृद्धि(विधि) माटेखट्टकूप खाटू) पुरमां गया हत॥ ते मणे वीरमन्दिरमा यक्षमहत्तरी पासे उपसम्पद् अने बंने प्रकारनी (ग्रहण, आसेवना) शिक्षा ग्रहण करी हती । महत्तर पण, पोताना आयुष्यना अन्तमा, गच्छनो समस्त भारकृष्ण ऋषि समर्पण करीने, अनशन करीने स्वर्गे गया ।
कृष्णऋषिएचकेश्वरी देवीनी वाणीथीचित्रकूटचित्तोड़पुरमा जइने कोइ शिष्यने भणाव्यो हतो, सर्व विद्यावाळा ते शिष्यने देवगुप्त नामथी गुरु (गच्छनायक) तरीके स्थापन कराव्या हता, ते पोतानी मेळे आदरपूर्वक गच्छवाहकपणानुं पालन करता हता।
देवगुप्त,गच्छना भारनो निर्वाह करता हता, ते समयमांकृष्णऋषि विहार करता एक वखतेनागपुसा गया हता । त्यां तेमनी धर्मदेशना सांभळीने नारायण श्रेष्ठी प्रतिबोध पाम्या हता...............एक वखते ए शेठे कृष्णऋषिने विज्ञप्ति करी के-'भगवन् ! तमारा आदेशथी आ पुरमा हुँजिमंदिर करावं.' '.....[सप्तक्षेत्री] जिने कहेली छे, तेमांजैकन्दिरना निर्माणनी मुख्यता छे' [उत्तम भेटणुं लइ ते त्यांना महाराजा पासे गया, तेनी प्रार्थनाना प्रत्युत्तरमा महाराजाए कह्यु के-]'पुरमा ज्यां तमने सुख थाय त्यां, रुचि प्रमाणे भूमिने ग्रहण करो, अने त्यां [देवमन्दिर] करावो, में ते भूमि तमने प्रसादथी अर्पण करी छे ।' ।
त्यार पछी ते शेठे सारायणे नागपुसा दुगंगढ-किल्ला)मांनी भूमिनी याचना करी, ते प्राप्त करीने, जल्दी त्यां आवीने तेणे देवमन्दिरनो प्रारम्भ कर्यो । थोडा दिवसोमां असाधारण जैनमन्दिर तैयार थतां, मूल
mala-t.pm5 2nd proof