Page Text
________________
छ । देववाचकी परम्परामां थएला उपर्युक्तयक्षमहत्तरअने कृष्ण मुनि वगेरेने ते पछी लगभग पांचसो वर्ष पछी थएलाऊकेश( उपकेश गच्छना आचार्यों पोतानी रत्नप्रभगुरुवाळी पूर्वज-परम्परामांऊकेशाच्छनी अग्र शाखामां थएला सूचवी केटलोक वृत्तान्त जणाव्यो छे, ते विचारणीय छ । वि. सं. १३९३मां कक्कसूएि संस्कृ तमां ऊकेशाच्छ सम्बन्धी प्रबन्धचरित्र ग्रन्थ रचेलो छे, तेनी रचना तेमणे ऐदम्पर्यथी जाणीने, अने चिरलिखित महापुस्तिकाओ जोईने पोताना मतिवैभव प्रमाणे करेली त्यां जणावी छे
"आसन्नूकेशगच्छे निखिलगणभृतो ये पुरा सप्रभावा, ऐदम्पर्याद् विदित्वा, चिरलिखितमहापुस्तिकाभ्योऽपि दृष्ट्वा । ग्रन्थे गच्छप्रबन्धे निजमतिविभवोन्मानतो निर्मितेऽस्मिन् प्रोचेऽहं तानशेषानपि न हि विदिता ये मया तेऽत्र नोक्ताः ॥७३२॥ श्रीविक्रमार्काद् दहनाङ्कवह्निशशङ्ख १३९३ ]संख्ये शरदि प्रवृत्ते । गच्छस्य सम्बन्धचरित्रमेतत् श्रीकक्कसूरी रचयाञ्चकार ॥७३४॥ श्रीपाश्र्वोत्पन्नरत्नप्रभगुरुनिबिडस्थूलमूलप्रबन्धः, कृष्णाद्यग्रशाखाततिपरिकरितः साधुसाकारपत्रः । सच्छायः कीर्तिपुष्पः शुभशतफलितः श्राद्धपक्ष्याश्रितो यः,
श्रीमानूकेशनामा स भुवि विजयतां कल्पशाखीव गच्छः" ॥७३५॥ उपर्युक्त प्रबन्धमां(श्लो. १८८थी २०५मां) जणाव्युं छे के-"त्यार पछी फरी पाछा बीजा यक्षदेवसूरि थया, ते विहार करता अनुक्रमे मुग्धपुरभू ढारा नामना श्रेष्ठ नगरमां आव्या हता । त्यां म्लेच्छोनो भय उत्पन्न थतां तेमणे वृत्तान्त जाणवा माटे शासनदेवीने मोकली हती, तेणीने म्लेच्छोना देवोए पकडी हती । तेओ आवीने निरन्तर कहेता हता के–'म्लेच्छो आपणा मन्दिरमा छे' तेमा वचननी प्रतीतिथी पूज्य, ते ज प्रमाणे जनोने कहेता हता । दैवयोगथी अकस्मात् म्लेच्छसैन्य आव्यु, त्यारे शासनदेवीए जल्दी आवीने कह्यु के-म्लेच्छो आव्या,....हे प्रभो ! हुं शुं करूं?, व्यन्तरो वडे पकडाई हती, हमणां ज मने छोडी छे, तो म्हारो शो दोष छे?, एम कहीने देवी गई, सूरि देवगृह(मन्दिर)मां गया, देवताऽवसर(देवसामग्री) आपीने तेमणे बे साधुओने मोकल्या । सूरिजी पोते पांचसो मुनिओ साथे कायोत्सर्ग(ध्यान)मां रह्या । एवी रीते रहेला केटलाक साधुओने [म्लेच्छोए] पकड्या, केटलाकने मार्या, बन्दी तरीके रहेल, म्लेच्छ थयेला एवा पण श्रावके सूरिजीने छोडाव्या, अने साथे पोताना पुरुषो आपीने तेमने सुखेथी खट्टा खाटू )फुसां पहोंचाड्या, कारण के मनुष्योनुं भाग्य जागतुं होय छे–
"दत्वा सह स्वपुरुषन्, खट्टकूपपुरे प्रभुम् ।
प्रापयच्च सुखेनैव भाग्यं जागर्ति यन्नृणाम्" ॥१९६॥ त्यां वसता श्रावकोए पोताना पुत्रो आप्या, ते ११ जणने पूज्ये दीक्षित कर्या । पूर्वोक्त बंने मुनिओ देवतावसर (देवसामग्री) लईने मळ्या । त्यांथी पूज्य, परिवार साथेआघाटनगरमां गया । त्यां पण श्रावकोए गच्छना उद्धार माटे पुत्रो आप्या, केटलाके संसारना वैराग्यथी पोतानी मेळे ज दीक्षा स्वीकारी । विक्रमथी एक (? आठ) सो ने कंइक अधिक काल गयो, त्यारे श्रेष्ठ चरित्रवाळा ते यक्षदेवाचार्य थया ।
mala-t.pm5 2nd proof
| SR No. | 009624 |
| Book Title | Dharmopadeshmala prakaranam |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jaysinhsuri, Chandanbalashree |
| Publisher | Bhadrankar Prakashan |
| Publication Year | 2010 |
| Total Pages | 418 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & Religion |
| File Size | 2 MB |