________________
२७
थाय छे । वि. सं. ११९१मां बीजा विवरणने रचनार विजयसिंहसूएि (मलधारी हेमचन्द्र - सूराि पट्टधरे) आ प्रथम विवरणमां आवेलां प्राकृत कथानकोने ज विस्तृत रच्यां होवा छतां, प्रस्तुत जयसिंहसूसा नामनो क्यांक निर्देश को जणातो नथी । तेमणे १४४७१ श्लोकप्रमाण विस्तीर्ण वृत्तिनो प्रारम्भ करतां मूलकारने 'शास्त्रकर्ता' 'प्रकरणकार' शब्दोथी सूचव्या छे, पण तेमनुं नाम त्यां दर्शाव्युं नथी । वि. सं. १३२० लगभगमां, आ ग्रन्थनी संस्कृतकथाओवाळी ६८०० श्लोकप्रमाण त्रीजी वृत्ति रचनारमुनिदेवसूएि (वादी देवसूराि अनुयायीए) प्रारंभमां पूर्व वृत्तिकार तरीके जयसिंहसू स्मरण कर्यु छे, पण मंगलगाथानी व्याख्या करतां मूलकारने नामनिर्देश विना 'प्रकरणकरणसूत्रधार' शब्दद्वारा सूचित कर्या छे. तेम छतां तेमनी वृत्तिना अन्तमा क्षेपक सूचवेली गथाओनी व्याख्या कर्या पछी, छेल्ली १०२ मी गाथा आपेली छे,
एमेव थम्भकेयणवत्थेसु परूवणा गईओ य । में मच्चंकारियां डम्जमंगू य आहरणा ॥१००॥ मइभे यापुव्वोग्गहसंसग्गीए यअभिनिवेसेण । चउहा खलु मिच्छत्तं साहूणमदंसणे अण )हवा ॥१०१॥ मइभेएणजमाली पुव्वोग्गहियम्मि हवइगोविंदो ।
संसग्गिसागभिक्खूगोट्ठामाहिलो अभिनिवेसे" ॥१०२॥ -मुनिराज हंसविजयजीना शास्त्रसंग्रहनी नं.६११ वाळीधर्मोपदेशमालाविवरणमी पोथीमां (पत्र २८७, २९०,
२९१)
१. वि. सं १३२० लगभगमां मुनिदेवसूरिए रचेल संस्कृतकथावाळी धर्मोपदेशमालावृत्तिा चतुर्थ प्रस्तावना प्रान्तमां प्रक्षिप्त ३ गाथाओनो अधिक पाठ तेनी व्याख्या साथे आ प्रमाणे मळे छे"अतःपुरंगाथात्रयं पूर्ववृत्तिकारेणक्षेपकत्वान्नादृतम्वयं तुनिशीथचूर्णेरनुसारेणब्याख्यास्यामः।
एमेव थंभकेयणवत्थेसु परूवणा गईओ य ।
मरुअयअच्चंकारियपंडु[ ज्ज ]मंगू य आहरणा ॥१९॥ निशीथचूर्णी प्रथमखण्डे दशमोद्देशके इयं गाथाऽस्ति । अस्या गाथायाः पूर्वं तत्र क्रोधस्य चातुर्विध्यं वर्णितमस्ति" । "अथ सर्वोपदेशसारं चतुर्विधमिथ्यात्वपरिहारं प्रस्तुवन्नाह
मइभेया पुव्वग्गहसंसग्गीए य अभिनिवेसे य । चउहा खलु मिच्छत्तं एगयरं संयं ज)मो जत्थ ॥१००॥ मइभेएण जमाली पुव्वग्गहियंमि हवइ गोविंदो ।
संसग्गि सागभिक्खू गुट्ठामाहिल अभिनिवेसे ॥१०१॥ ते पछी अन्तमा आवी गाथा छे
इय जयपायडकन्हमुणिसीसजयसिंहसूरिणा रइया ।
धम्मोवएसमाला कम्मक्खयमिच्छमाणेण" ॥१०२॥ - वडोदराना मुनिराज हंसविजयजीना शास्त्रसंग्रहनी नं. ४९६ वाळी सं. १९६६ वर्षमा लिखित प्रतिमां पत्र २३९-२४६.
mala-t.pm5 2nd proof