________________
10
ज्ञानगणाव्यवच्छित्तौ प्रभव-शय्यम्भवकथा ]
[२०५ पुणो वि परूविया एगिदियाइणो पज्जत्तापज्जत्तसुहुमबायरबहुवियप्पा तिरिया । कहियाणि य ताणं छेयणभेयणभंजणडहणंकणभारारोवणभयरोगसोगतण्हाछुहाईणि नारयसरिसाणि परमदुक्खाणि ।
"छुहातण्हारोगभयाउरेसु अण्णाणपंकखुत्तेसु ।
नरओवमं खु दुक्खं अव्वो ! तिरिएसु सव्वेसु" ॥[ ] पुणो य पयासिया जहागमोवइट्ठा कम्माकम्मभूमगंतरदीवयाइभेदभिन्ना माणुम्माणपमाणभोगवभोगजीवियपर(रि)कलिया नाणाविहा पुरिसा । साहियाणि य ताणं पि जाइजरामरणरोगसोगाउराण पियविप्पओगकोहमाणमायालोभरागदोसुब्भवाणि नाणाविहाणि सारीरमाणसाणि तिरियवासविब्भमाणि दुक्खाणि त्ति । अवि य- "जरमरणरोगसोगाउराण पियविप्पओगतवियाण ।
तिरियाण व नत्थि सुहं दुक्खं चिय पावमणुयाण" ॥ [ ] पुणो य दवाविया जहागमोवइट्ठा भोगवभोगठिइवण्णविमाणाहारमच्छरचवणाइजुत्ता भवणवइवाणमंतरजोइसवासीवेमाणियभेयभिण्णा चउव्विहा वि देव त्ति । अवि य- "ईसाविसायमयकोहलोहतवियाण सुरवराणं पि ।
मणुयाण व नत्थि सुहं का गणा सेसलोगेहिं ?" ॥ [ ] नारयतिरियनरामरगईसु खलु जेण दारुणं दुक्खं । तेणं चिय सिद्धिसुहे कायव्वो आयरो होइ" ॥ गुरुणो वयणं सोउं लहुकम्मा के वि साहुणो जाया ।
सम्मत्ताइसमेया अण्णे पुण सावया तत्थ ।। तओ संपत्तो मज्झण्हसमओ । पयट्टा मुणिणो भिक्खट्ठा । एत्थंतरम्मि भणियं 20 गुरुणा एक्कं मुणिजुव(य)लयं जह सिज्जंभवदिज्जाइणो पुरओ गंतूण तिण्णि वाराओ भणियव्वं-'अहो ! कष्टं तत्त्वं न ज्ञायते' । तहा कए चिंतियं सिज्जंभवेण–'अहो ! पसंतरूवा एते तवस्सिणो न अन्नहा जंपंति, ता किं पुण वेयाइरित्तं तत्तं हवेज्ज ?, समाढत्तं च मए वेयविहाणं, अहवा किंसेसवियप्पेहिं ?, उवज्झायं पुच्छामि' भावेंतेण पुच्छिओ उवज्झाओ-'उवज्झाय ! किमेत्थ तत्तं ?' । तेण भणियं-'वेदा य(त)त्तं, 25 जेण अपोर(रु)से वेते पुरिसवयणाणि अप्पमाणाणि राग-दोसाइसंभवाओ' । 'अव्वो !
15
D:\mala.pm5\2nd proof