________________
१०६]
[सविवरणं धर्मोपदेशमालाप्रकरणम्
जो सुंदरचित्ताणं पावं चिंतेइ पडइ तस्सेव । जह तीए च्चिय पुत्ता पडिया न य सागरमियंको । मंतोसहेहि तक्खण जीवावेऊण पुच्छिया चेडी । 'पियदंसणाए लुलिओ' चेडीए साहियं एसो । नरनाहेणं भणिया देज्जंतमगिण्हिण रज्जमिणं । अकयतवो पक्खित्तो संसारे अंब ! कह इण्हि ? ।। ताहे कयकायव्वो तीए पुत्ताण वि लिहिउं रज्जं । निक्खंतो नरनाहो जाओ कालेण गीयत्थो । उज्जेणीए पत्तो मुणिणो सो भणइ 'निरुवसग्गि' त्ति । तेहि वि भणियं नवरं रायसुओ मंतितणओ य ।। बाहेंति सो वि तक्खणसंपत्तो तत्थ साहुणो भणइ । ठवणकुलाणि उ साहह भिक्खं हिंडामि सयमेव ॥ 'एयं नरिंदगेहं मुत्तूणं भमसु' जंपियं मुणिणा।
सो वि य तत्थ पविट्ठो महया सद्देण उल्लवइ ।। तुरियं वच्चसु एत्तो भणिओ पडिभणइ रायमहिलाओ। किं भणह सावियाओ ? अहयं ण सुणेमि कण्णेहिं ।। सोऊण य से सदं अवयरिया दो वि तं मुणिं घेत्तुं । उवरिमभूमिं पत्ता णच्चसु भणिओ मुणी भणइ । 'गायह तुब्भे' एवं पडिवन्ने णच्चिउं समाढत्तो । एयारिसगेएणं पसुवालसुयाण सरिसेण ।। किं नच्चावेह ममं? रुट्ठा उट्ठा(द्धा)इया कुमारा से । तेण वि य पाडिऊणं विओइया सव्वसंधीसु ॥ ताहे साहू पत्तो उज्जाणे ते वि पुलइया रन्ना । पंचोत्तरसुरसरिसा नवरं अच्छीणि चालंति ।।
१. ज. उ । २. क. ल ।
D:\mala.pm5\2nd proof
