________________
10
रागे वणिक्तनयकथा]
[५५ तओ किंचि खणंतरं तुण्हिको होऊण भणिउमाढत्तो जिणदत्तो त्ति।
"हंसेण रायहंसी जो[इ]ज्जइ ताय ! सुंदरं एयं । जं पुण रिटेण समं जोइज्जइ तं जणो हसइ । निद्दलियमत्तमायंगरयणविच्छुरियणक्खहीरेण । सीहेणं चिय सीही जोज्जइ न हु जंबुएणं ति ॥ इय ताय ! तुज्झ दुहिया जोग्गा विउसाण कह णु गेण्हामि ? ।
अहवा वि देवलोगं को साहइ तियसणाहस्स?" || ततो भणियं च(ध)णेण-'सुंदरं संलत्तं ।
रिटेण रायहंसी जोयंतो लहइ नाम वयणिज्ज ।
जो पुण हंसेण समं संजोयइ सो कहं लहइ ?' ॥ तेण भणियं-'जइ एवं, ता तुमं जाणसि' । ततो पसत्थवासरे महाविभूईए समुव्बूढा जिणयत्तेण दिन्नदाणं सह मुत्तावलीए । आणंदिओ सव्वो वि नयरिजणो । कयं महावद्धावणयं । पत्तो पओसो, कयं कायव्वं । गओ रइहरं, पत्ता हारप्पभा । तओ तीए सह सब्भावसारं जीवलोगसुहमणुहवंतस्स वोलीणो वि कोइ कालो । अन्नदियहम्मि सह तीए गओ णिययनगरं । ता भो चट्टा ! जहा तेण जिणदत्तसावगेण 15 अतरंतेण इच्छियभज्जा पाविया सह मुत्तावलीए, सत्तुणो य ससरक्खा णासिया, धम्मे य धणो ठविओ, जसो य विढत्तो, तहा अतरमाणो अन्नो वि य पावइ त्ति' । ततो इमं नीइसत्थं सिद्धपुत्ताओ सोऊण चिंतियं माहुरवणिएण-'अहो ! अतरमाणेण [?]णेदियविहिणा सा तेण पाविया, तहा अहं पि निययपुरीए गंतूण पेउंजामि सामाईचउव्विहणीइं, पट्टावेमि अक्खलियपसराउ परिव्वाइयाओ वियड्दूइओ, करेमि 20 राइणा सह संबंध, सेवेमि वेज्जासिद्धपुरिसे, सिक्खामि वसीयरणं(ण-) मंतताइणो' भावेंतो पत्तो महुराए । समाढत्तं जहुद्दिष्टुं । णवरमोलग्गिएहि विज्जासिद्धपाणेहिं भणिओ सो-'साहसु , किं करेमो' ? । तेण भणियं–'रायपत्तिं धारिणी घडेह' । 'एवं' ति पडिवज्जिऊण समाढत्ता डिंभाण मारी । पुच्छिया नरेंदेण–'भो भो ! निरूवेह, न साहावियं डेभाण मरणं' । तेहि भणियं–'एवं करेमो' । अन्नदियहम्मि 25
१. ह. विइ । २. क. पओ । ३. क. ह. वे । ४. क. 'रियं डं ।
D:\mala.pm5\2nd proof
