________________
अङ्काः विषयाः
पृ० पं. बाह्यवस्तु नैव जानातीति प्रश्नप्रतिविधानं, तत्र “जाणइ य पिहुजणो वि हु" इति बृहत्कल्पभाष्यवचनम् , अन्यदपि बहु चर्चितम् ।
२३६-३० १० अनुमानादेव चिन्तनीयं वस्त्क्वगच्छतीत्यत्र 'तेणावभासिए' इति विशेषावश्य.
कभाष्यवचनं, मनःपर्यवज्ञानस्य पर्यवसितलक्षणं मत्यादिज्ञानचतुष्टयस्याऽसर्वार्थविषयकत्वनिगमनश्च ।
२३७-१७ १७-१ असर्वार्थविषयकत्वान्मत्यादिज्ञानचतुष्टयस्य विभागो युज्यते सर्वार्थविषयक
त्वात्केवलज्ञानदर्शनयोविभागो न युज्यत इत्युपपादकतया "तम्हा चउन्धिभागो जुञ्जई" इति सप्तदशी गाथाऽवतारिता।
२३७-२२ २ तत्तत्क्षयोपशमरूपकारणभेदाच्चतुर्णो मत्यादिज्ञानानां विभागो युज्यते, जिनानां । न केवलज्ञानदर्शनविभागः, सकलत्वानावरणत्वानन्तत्वाऽक्षयत्वेभ्यो हेतुहेतुमद्भावमापन्नेभ्य इत्यर्थः स्पष्टतया व्याख्यातः ।
२३७-२६ ३ अक्रमोपयोगद्वयात्मक एक एवोपयोगः, तत्रैकत्वं व्यक्त्या यात्मकत्वञ्चांशिकजात्यन्तररूपत्वमित्येके, अपरे व्याप्यवृत्तिजातिद्वयरूपत्वम् , उपाध्यायाः केवलत्वमावरणक्षयात्,
ज्ञानत्वं जातिविशेषः, दर्शनत्वञ्च विषयताविशेष इति प्राहुरिति मतभेदोक्तिः। २३८-१२ १८-१ ग्रन्थकृतः स्वपक्षे आगमविरोधपरिहारिणी 'परवत्तव्वपक्वा' इति अष्टादशी गाथा।२३८-१७ २ परवक्तव्यपक्षेभ्यः युगपज्ज्ञानानुत्पत्तिः नागृहीतविशेषणा विशिष्टबुद्धिरित्याधभ्युपगमेभ्योऽभिन्ना 'जं समय पास नो तं समयं जाणई' इत्यादिसूत्रेषु अभ्युपगमाः प्रतिभासन्ते, किन्तु सामर्थ्य नैव तेषां सूत्राणां व्याख्यानं ज्ञकः करोतीत्यर्थों भावश्च प्रकटीकृतः ।
२३८-२० ३ परवत्तव्वयपक्खेति गाथा प्रकारान्तरेणावतारिता, ज्ञानबिन्दौ यशोविजयोपाध्यायैः कृतं तद्वयाख्यानमावेदितम् ।
२३९-४ १९-१ मनःपर्यायज्ञान विशेषमेव गृह्णदुत्पद्यते इति तज्ज्ञानत्वेनैव सूत्रे निर्दिष्ट,
अक्रमद्वयात्मकैककेवलोपयोगस्य तु एकत्वेऽपि सामान्यविशेषोभयग्रहणोन्मुखत्वेन केवलज्ञानत्वेन केवलदर्शनत्वेन च भिन्न प्रकारेण सूत्रे निर्देश इत्युपपादकतया "जेण भणोक्सियगयाणं" इत्येकोनविंशतितमा गाथाऽवतारिता। २३९-२८ २ यस्मात् मनोविषयगतानां द्रव्यजातानां विशेषात्मकत्वेन सामान्यविषयक दर्शनं नास्ति, यद्वा दर्शनपदग्राह्यसामान्यस्याभावान्मुख्यतया तग्राहि दर्शनं नास्ति, तस्मान्मनःपर्यवज्ञानं ज्ञानमिति सूत्रे निर्दिष्टं, केवलं तु सामान्यविशेषो
पान ज्ञका
"Aho Shrutgyanam"