________________
४३
अहाः
विषयाः १० छिन्नात्मावयवस्यान्यत्र गमनादिकमपाकृतम् , उक्तार्थे पश्चमाङ्गेऽष्टमशतके तृती
योद्देशके 'अह भंते ? कुम्मे कुम्मावलिया" इत्यादि वचनं संवादकम् । १८८-१० ११ प्रदेशानां शृङ्खलावयवन्यायेन सम्बद्धत्वादेव चैकस्य महद्धिकदेवस्य परस्परं सनामकरणं, तत्र "देवणं भंते" इत्याद्यागमवचनं प्रमाणम् ।
१८८-२४ १२ शरीरावयवच्छेदात्मावयवच्छेदयोर्विशेष आवेदितः ।
१८९-१ १३ आत्मनो नित्यमहत्त्वाऽसिद्धया तेन गगनवद्विभुत्वानुमानमपाकृतम् । १८९-१२ १४ तत्तच्छरीरपरिमाणभेदेनात्मनः परिमाणभेदाभ्युपगमे नानात्वापत्तिरित्याशङ्का व्यपाकृता ।
१८९-१३ १५ पूर्वपरिमाणविशिष्टस्यात्मन उत्तरपरिमाणविशिष्टस्य च भेद इष्ट एवेति व्युत्पादनम् ।
१८९-२१ १६ बालयुक्शरीरादेरिवात्मन उत्पादः स्यादित्यस्य निरासः । १८९-२३ १७ देहात्मनोरन्योन्यानुप्रवेशित्वे देहस्य भस्मसाद्भावे देहिनोऽपि तथात्वप्रसङ्ग
इत्यस्य व्यभिचारदोषप्रदर्शनेनापाकरणम् , देहात्मनोर्लक्षणभेदश्च दर्शितः। १८९-२९ १८ देहात्मनोरन्योन्यानुप्रवेशित्वेऽप्याकाशवदात्मनो न शरीरपरतन्त्रतेत्यस्य निरासोऽन्योन्याश्रयपरिहारश्च ।
१९०-२ १९ आभवक्षयमात्मनो जन्मनः प्रागपि तैजसकामणशरीरसम्बन्धित्वेन तद्द्वारा रूपित्वेनारूपित्वप्रसङ्गस्यापाकरणम् ।
१९०--७ २० आत्मनः कथञ्चिन्मू मूनॊभयस्वरूपत्वं निगमितम् ।
१९०--९ ५१-१ एकान्तद्रव्यार्थिकनयैकान्तपर्यायाथिकनयमरूपणाप्रदर्शकत्वेन 'दबट्ठियस्स __ आया' इति एकपञ्चाशत्तमगाथाऽवतारिता ।
१९०-१२ २ द्रव्यास्तिकस्यात्मा कर्म बध्नाति कर्मफलश्चानुभवति, पर्यायास्तिकस्य क्षणिक
विज्ञानात्मक एवात्मा न करोति न किञ्चिद्वेदयते इत्यर्थः स्पष्टीकृत्य दर्शितः।१९०-१६ ५२-१ द्रव्यास्तिकमते य एव कर्म कर्ता स एव तत्फलभोक्तेति, पर्यायास्तिकमते
कर्ताऽन्यो कर्म तत्फलभोक्ता चान्य इत्येतत्प्रतिपादकतया "दबहियस्स जो चेव"
इति द्विपश्चाशत्तमगाथाऽवतारिता तदर्थश्च प्रकटीकृतः । ५३-१ 'जे वयणिअवियप्पा' इति त्रिपञ्चाशत्तमगाथावतरणं, तत्र द्रव्यास्तिकनये
एकान्तनित्यात्मनि बहुविधविकल्पतः कर्मकर्तृत्वस्वभावः कर्म फलभोक्तृत्वस्वभावश्च नोपपद्येते, एवं पर्यायास्तिकनयमते चैकान्तक्षणिकात्मनीति परस्पर
"Aho Shrutgyanam"