________________
११६-१०
विषयाः
पृ० पनि ११ उक्त एवार्थः प्रश्नप्रतिविधानाभ्यां "न समेन्ति नयसमेया” इति “सब्वे समयन्ति सम्म” इति गाथाभ्यां विशेषावश्यकभाष्ये उक्तः।
११५-४ २२-१ "जहऽणेगलक्खणगुणा" इति द्वाविंशतितमपद्य नयसमुदाये न सम्यक्त्वं
प्रत्येकनयेषु सम्यक्त्वाभावादित्यत्र हेतोरनैकान्तिकत्वप्रदर्शनार्थतयाऽवतारितम्। ११५-१० २ अनेकलक्षणगुणा वैडूर्यादयो विसंयुक्ता रत्नावलीति व्यपदेशं न लभन्त इत्यर्थों दर्शितः
११५-१५ २३-१ दार्शन्तिके योजनपरा त्रयोविंशतितमा गाथा, तस्या अन्योन्यपक्षनिरपेक्षा
निजकबादसुविनिश्चिता अपि नयाः सम्यगदर्शनव्यपदेशं न प्राप्नुवन्तीत्यर्थों दर्शितः।
११५-२४ २४-१ "जह पुण ते चेव मणी" इति चतुर्विशतितमगाथायाः यथा त एव मणयो
गुणविशेषभागप्रतिबद्धा रत्नावलीति व्यपदेशं प्रतिपद्यन्ते प्रत्येकसंज्ञां च जह
तीत्यर्थः। २५-१ "तह सवे णयवाया" इति पञ्चविंशतितमगाथायास्तथा सर्वे नयवादा यषा
ऽनुरूपविनियुक्तवक्तव्याः सम्यग्दर्शनशब्दं लभन्ते न विशेषसंज्ञा इत्यर्थः प्रपश्तो दर्शितः।
११६-२३ २ एतद्गाथाभावार्थोपदर्शनम् ।
११७-~८ ३ तत्र कथं विशिष्टैकाध्यवसायलक्षणसमुदायार्थत्वोपपत्तिरिति शङ्कापतिविधानम् । ११७-११ ४ नयप्रमाणात्मकदीर्घोपयोगरूपैकचैतन्यस्य प्रत्यक्षसिद्धत्वात्तत्र रत्नावली दृष्टान्तोपादानं व्यर्थमित्याशङ्का प्रतिविहिता ।
११७-१४ २६-१ दृष्टान्तगुणप्रतिपादनार्थाया "लोइयपरिच्छयसुहो” इति षविंशतितमगाथाया व्याख्यानम् ।
११७-२० २ उक्तगाथाभावार्थोपदर्शनम् , तत्र दीर्घोपयोगरूपचैतन्ये लौकिकपरीक्षकाणामेकानेकात्मकत्वानायाससुखप्रतिपत्त्युपायत्वलक्षणरत्नावलीदृष्टान्तगतप्रथमगुणस्य स्पष्टीकरणम् ।
११८-१ ३ प्रमाणनयापेक्षयैकानेकात्मकचैतन्यस्वरूपप्रतिपादकवाक्यगतप्रामाण्यप्रतिपत्तिज
नकत्वलक्षणप्रामाण्यप्रदर्शकत्वलक्षणदृष्टान्तगतद्वितीयगुणप्रदर्शनम् । १९८-९ ४ प्रज्ञापनाविषयत्वलक्षणतृतीयगुणप्रदर्शनम् ।
११८-१५
"Aho Shrutgyanam"
