________________
विषयाः
पृ० पङ्गिः १२ पक्षद्वयेऽपि सुखदुःखविकल्पनमयुक्तमिति ।
१०५-२२ १९-१ एकोनविंशतितमगाथावतरणम् , तत्र संसारे कर्म योगादितत्तन्निमित्तमालम्ब्यै
वात्मना बध्यते, कर्मणा च शरीरं निर्वय॑ते तद्द्वारा च सुख दुःखञ्चानुभवत्यात्मा,
एकान्तनित्यानित्यपक्षे तदसंभवोपदर्शिकेयं गाथा । २ प्रकृतगाथासंक्षिप्तार्थः, नत्र त्रिविधयोगनिमित्तमासाद्य प्रतिबन्धमदेशबन्धास्मकं कर्म बध्यते, कषायवशाद्रसबन्धस्थितिबन्धात्मकं च बध्यत इत्येतदुभयमे
कान्तापरिणतिवादे एकान्तोच्छित्तिवादे च न सम्भवतीति प्रदर्शितम् । १०६-२० ३ अवयवार्थः, तत्र योगस्य कर्मनिमित्तत्वं कथमिति प्रश्नस्य प्रतिविधानम् ,
अन्वयव्यतिरेकाभ्यां योगस्यैव बन्धनिमित्तकारणत्वं व्यवस्थापितम् । १०६-२३ ४ कर्मणो योगनिमित्तकत्वे "कम्मं जोगनिमित्त" इति विशेषावश्यकभाष्यगाथाटीकोक्तिसंवादो दर्शितः।
१०७-८ ५ व्युत्पत्युपदर्शनपुरस्सरं कर्मपदस्यात्र प्रकृतिबन्धप्रदेशबन्धपरत्वमुपदर्य तस्य
योगनिमित्तत्वं “जोगो विरिय" इति पद्येन मनोयोगादित्रिवियोगरव्यापनपूर्वकमुपदर्शितम्।
१०७-१४ ६ एतद्भावोपदर्शने “एगपएसोगाढं" इति पद्येनात्मा यथा योगनिमित्तेन कर्म
स्वीयसर्वप्रदेशैर्वधाति "कृत्स्नैर्देशैः" इति पधेनोपदश्य तथा भावना कृता । १०७-२१ ७ आत्मैव स्वकृतकर्मणा संसरति मुच्यते चेत्यनेन "तस्मान्न बध्यते" इत्यादि साङ्ख्यमतव्युदासः।
१०८-४ ८ "बंधट्टिई कसायवसा" इत्यस्य विवरणम् ।
१०८-६ ९ कर्मैव न सिद्धं कस्य बन्धादिकमिति शङ्कोन्मूलनम् ।
१०८-१४ १० कर्मसिद्धिं पौराणिका अपि प्रतिपद्यन्ते इत्यत्र "यथायथा" इत्यादिवचनानि दर्शितानि,
बौद्धा अपि मन्यन्त इत्यत्र "इत एकनवते कल्पे" इति पद्यमुपदर्शितम् । १०८-१७ ११ कर्मसाधकमनुमान प्रमाणमुपदर्शितम् ।
१०८-२८ १२ कर्मणः पौगलिकत्वसाधनेऽनुमानं प्रमाणं दर्शितम् ।
१०९-९ १३ कर्मणो न द्रव्यत्वं, किन्त्वात्मगुणत्वमिति न्यायमतरवण्डनम् ।। १४ आत्मनः पारतव्यं प्रसाध्य तनिमित्तस्य कर्मणः पौगलिकत्वं दृढीकृतम् ,
तस्याऽमूर्तत्वे ततोऽनुग्रहोपयातौ न स्यातामिति तद्र्व्यमेव नात्मगुण इत्युपपादितम् ।
१०९-२३
"Aho Shrutgyanam"