________________
२२
विजयोदयस्सूरीश्वरजी महाराज, व्यवहारदक्ष अने कोइना पण तेजमां अंजाया सिवाय स्पष्ट अने सत्य कहेनार, न्याय विशारद, कविरत्न पू. नंदनसूरीश्वरजी महाराज, अवसर जाण, सरल परिणामी पू. विजयविज्ञानसूरीश्वरजी महाराज, प्राकृत अने गुजराती भाषामा अनेकविध साहित्य- सर्जन करनार पू.विजयपमसूरीश्वरजी थहाराज, साहित्य अने काव्यना अखंड अभ्यास साथे विविध काव्यो गुथनार पृ. विजयामृतसूरीश्वरजी महा. राज, ज्याय साहित्य अने व्याकरणना प्रकांड अभ्यासी अने त्रणे शास्त्रोना विपुलकाय ग्रंथरचयिता व्याख्यान वाचस्पति पू. लावण्यसूरीश्वरजी महाराज, प्राकृतभाषाना प्रकाण्डविद्वान् पू, विजयकस्तुरसूरीश्वरजी महाराज, भद्रिक अने आगम तथा प्रकरण ग्रंथोना सारा अभ्यासी पू. पं. सुमित्रविजयजी गणिवर, व्यवहारनदीष्ण विविधांथाभ्यासी पू. पं. मेरुविजयजी गणिवर, न्याय, व्याकरण साहित्य, संगीत तथा गुजराती भाषाना सारा अभ्यासी पू. पं. दक्षविजयजी तथा पू. पं. सुशीलविजयजी गणिवर, न्यायना प्रकांड अभ्यासी बुद्धिवैभवी जयानंदविजयजी महाराज, न्याय साहित्य अने गुजरातीना सरस अभ्यास साथे रोचक लेखनशैलिवाळा पू. पं. धुरंधरविजयजी महाराज, तथा साहित्य व्याकरण न्यायना सारा अभ्यासी पू. महिमाप्रभविजयजी महाराज विगेरे अनेक विद्वानो जैनशासनने शोभावी रह्या छे.
सन्मतितर्क महार्णवावतारिकाना टीकाकार आचार्यदेव विजय दर्शनमूरीश्वरजी महाराज बालब्रह्मचारि अने नानी वये दीक्षा लइ आजीवन स्वपर दर्शनशास्त्रना अभ्यासमां जीवन वीतावनार परम भद्रिक महापुरुष छे.
आ टीकाकार महात्मानुं वतन अनेक महारत्नोने उत्पन्न करनार सौराष्ट्रना मुकुटमणि समान सदा रम्य मधुमती-महुवा नगर छे, तेमना पितानुं नाम कमळशी अने मातार्नु नाम धनी हतुं. कसळचंद, हेमचंद अने जीवराज एबे भाईओ पछी तेमनो जन्म वि.सं. १९४३ना पोष सुद १५ ना दीवसे थयो हतो. संसारअवस्थामां तेमनुं नाम सुंदरजी पाडवामां आव्यु हतुं. सुंदर योगवाळा सुंदरजी बाल्यकाळ वितावे त्यां तो शासनसम्राट् आचार्य देव विजयनेमिसूरीश्वरजी महाराजना परिचयमा आव्या. अने भागवती प्रवज्यानी भावना जागी बराबर सोळ वर्षनी वये वि. सं. १९५९ मां अषाढ शुद १० ना रोज भावनगरमा तेमणे दीक्षा लीधी. अने पू. शासनसम्राट आचार्यदेव विजयनेमिसूरीश्वरजी महाराजना शिष्य थया. त्यां तेमर्नु नाम दर्शनविजय पाडवामां आव्यु. प्रतिभासंपन्न महाविद्वान् पू. आचार्यदेवे दर्शनविजयजीने भणाववा माटे खुब लक्ष आपवा मांडयुं अने तेमने न्याय व्याकरण साहित्य अने धर्मशास्रनो विशिष्ट अभ्यास कराव्यो. आम छतां न्यायशास्त्रना अभ्यासमां ते खुब खुब उंडा उतर्या अने
"Aho Shrutgyanam"