________________
( १७४ )
न्धान्यं भोज्यं, उपलक्षणात्कनकादिः सम्पत्तिर्वि भूतिर्जन्मान्तरोत्पतिर्वा ततो द्वन्द्वः एतत् सर्वे पूर्व भवनिर्मितानां पुण्यानां फलं रेखाः प्रकटयन्ति । ज्योतिः शास्त्रोक्तग्रहवत् शकुनरुतवद्वा । यथाहिग्रहाः स्यीवं परकीयं वाजगन्निष्टं व्यापारं स्पष्टयन्ति, शकुनशद्वाः स्वीयं परकीयंवा सुखदुःखादिव्यञ्चयन्ति । यद्वा एकस्यैव गुहस्य शकुन शहस्यवा स्थानचेष्ठा कालबलादियोंगेस्नीनाफलविमर्शः, तथाहि प्रयाणे दक्षिणरासभशद्वात् मार्ग चौरत्रयं वस्तुवि मरणं तत् स्थाने पुनरागम इष्टसंग इष्टार्थविलम्ब इत्यादिफलम् । तथासामुद्रिकोक्तलक्षणेष्वपीति भावः ॥ ५२ ॥
अथ रेखाणां सामन्यतो गुणान् आह
-
सूक्ष्माः स्निग्धाच गम्मीराः प्रलम्बी पधुपिङ्गलाः अव्यावृत्तागतछेदाः कररेखा शुभां नृणांम् || ३ ॥
सूक्ष्मइति । सूक्ष्मास्तनव्यः तत्रापि नातिसूक्ष्माः, अन्यथा तगुयाहि हवेति भइणीओ इति प्रकरणाक्तं व्याहन्येत् तेनाग्रेकथ्यमानं तन्व्य इतिरेखा विशेषणंअइ तणूया इतिवचनात् प्रकटार्थम् । स्निग्वादीप्तिमत्यः गम्भीरा निम्माः प्रलम्ब दीर्घामघृपिङ्कलाः, पीतरक्ताः । अव्यावृत्ताः नपश्चाद्वलिता छेदरहिता मूलसहिता नृणांसादचर्यात् स्त्रीणांच कटेरेखा शुभाः प्रशस्ताः ॥५३॥
प्रत्येकं स्वरूपगुणानाह
त्यागायरक्ता गम्भीराः सुखाय मधुपिङ्गलाः ।
सूक्ष्माश्रिये भवेयुस्ताः सौभाग्याय समूलकाः ॥ ५४ ॥ त्यागायेति । रक्ताः पुनर्गभीरारेवास्त्यागाय दातृतांकुर्युः । मधुपिङ्गलाः सूखं दधुः सुक्ष्मा धनकार्यः समूलासौभाग्यं जगद्वल्लभतां ददाति । महुपिंगलाहि सुहिया अखिणघण्णा हवंतिहि ।
रताहिं सन्नाहिं मेहावी सुगोयसमत्त मूलाहिं ॥ १ ॥ इति प्रकरणे लक्ष्णाभिर्मेधावान सविध इति विशेषः ॥ ५४ ॥
"Aho Shrutgyanam"
