________________
( १७३ )
प्रतिबिम्बमात्रमेवास्थेयं गर्भान्तः
तु
पादयोर्वभावेन
करद्वय
नखरूपज्योतिषां
3
प्रतिफलनादत एव मेरावूर्व लोके चन्द्रा चन्द्रादित्य प्रतिबिम्बनात्कालद्रव्यमिति प्रज्ञापना वृत्तौ आस्तां मनुष्य विषयो ज्ञेयपदार्थः इन्द्रादेव विषयस्यापि विभवादें लेखाभिरेव निवेदनात् श्रीहर्षेः नैषधीये काव्ये-
लेखानितम्बिनि बलादिसमृद्धराज्यप्रायोपभोग पिशुना दधते सरागम् । एतस्य पाणिचरणं तदनेन पत्या
सार्द्धं शचीव हरिणामुदमुद्वहस्व ॥ १ ॥
तदेवमेकस्य हस्तदर्शयितुरेव केवलं भूतभाविभवद्वस्तु न रेखाभिः प्रकाश्य किन्तु प्रश्नस्पर्शलमप्रेक्षणादिना सर्वस्य सर्वं प्रमेयं स्पष्टीक्रियते । यदि सम्यग् ज्ञातृगुरुयोग भाग्यबुद्धिवैशद्य व्युत्पत्तितदभ्यासाभवेयुरिति ॥ ५० ॥
अत्रार्थे सम्मतिं दर्शयति
पावड़ लाहालाई सुदुखं जीवियं च मरणं च । रेहाहिं जीवलोए पुरिसेोमहिला जयविजयम् ॥ ५१ ॥ पाव - इति । प्राप्नोति लाभालाभं सुखदुःखं जीवितं मरणं च जयावेजयौं जीवलोके पुरुष महिला च जयविजयम् ॥ ५१ ॥
आउंपुत्तं च धणंकुलवंसंदेह धम्म संम्पती । पुव्यभवसंचियाणां पुन्नान कहति रेहाण ॥ ५२ ॥
आउमिति | आयुः पुत्रं धनं कुलवशं देहधान्य सम्पत्तिः पूर्वभवसंचि-तानि पुण्यानि रेखाः कथयन्ति । लाभयुक्तः अलाभः लाभालाभः मध्यपदलोपी समासस्तं तथा सुखं संयुक्तं दुःखं जीवितं मरण च जयविजयौ जीवलोके पुरुषः स्त्रीचकारान्नपुंसकं रेखाभिः प्रोप्राति प्राप्त्यथीनां ज्ञानार्थत्वाज्जानाति लब्घो यं वाक्यार्थ इत्यादिवत् तथा आयुः
लेखाः कथयन्ति व्यञ्जयन्ति । पुत्रं चकारत् पुत्री घनं गोधनादि कुलं पितूगोत्रं वंशः पूर्वपुरुषकृत सुकृत प्राप्तख्याति युक्ताजाति स्तं देहः कायः
"Aho Shrutgyanam"
