________________
७७
कालिकाचार्यकथा। संघो वि जाप तेणं, न मनिओ फहवि ताव सूरीहि । कोवक्समुवगएहि, कया पइन्ना इमा घोरा ॥२६॥ जे संघपञ्चणीया, पवयणउभामगा नरा जे अ । संजसुवग्धायकरा, तदुविक्खाकारिणो जे अ ॥२७॥ ताण गई जामि इमं, जइ उम्मूलेमि गद्दमिल्लनिवं(भिल्लं नो १) । रज्जाउ भहमेरं, भणियं एवं जओ समए ॥२८॥ तम्हा सइ सामत्थे, आणाभट्ठम्मि नो खलु उवेहा । अणुकूलेहिअरेहि अ, अणुसही होइ दायन्वा ॥२९॥ साहूण चेइआण य, पडिणीअं तह अवन्नवायं च । जिणपवय[ग]स्स अंहि, सन्चत्यामेण वारेइ ॥३॥ एवं करिअ पइन्न, चिंतइ सूरी जहेस भूवालो । पलिओ उ गद्दभीए विज्जाए ता उवाएण ॥३१॥ उम्मूले अव्यो ति अ, चिंतिअ कयकवडा गहिल ? नेवत्यो ।
तिअ-चउक-चच्चराइस, पलवंतो हिंडए एवं ॥३२॥ यदि गर्दभिल्लो राजा ततः किमतः परम् , यदि वा रम्यमन्तःपुरं ततः किमतः परम् :, विषयो यदि वा रम्यस्ततः किमतः परम्, यदि वा सुनिविष्टा पुरी ततः किमतः परम् !, यदि वा जनः सुवेषः ततः किमतः परम् !, यदि वा शून्यगृहे स्वप्नं करोमि ततः किमतः परम् !
इअ विलवंतं सूरि दट्ठ जणो भणइ इक्कपुकार । अहह ! न जुत्तं विहिरं, रना जं भगिणिकन्जम्मि ॥३३॥ मुत्तण निअयगच्छं, हिंडइ उम्मत्तओ नयरिमझे। सयलगुणरयणजलही, अहह अहो ! कालगायरिओ ॥३४॥ असमंजसमिय मुणिलं, भणिो मंतीहिं तो इमं चेव । मुअस तवस्सिणिमेअं, अवनवाओ जओ गरुओ ।।३५।। किंच मुणीण भणत्यं, जो मोहविमोहिओ नरो कुणइ । सोऽणत्यजलसमुद्दे, अप्पाणं खिबइ धुवमेअं ॥३६॥ तं सोउ मंतिवयणं, रोसारुणवयणलोयणो राया। पभणइ रे ! रे! एवं, गंतुं सिक्खवह नियपिउणो ॥३७॥ तं सोउं तुहिका, जाया मंती इमं हिए काउं । इंत निसिज्झइ केणं, जळही सीमं विलंघतो ॥३८॥ तं कत्तो वि हु सूरी, नाउं नयरीउ निग्गओ कमसो । गच्छतो संपत्तो, सगकूलं नाम वरकूलं ॥३९।।
"Aho Shrutgyanam"
