________________
अज्ञातसूरिविरचितं कालिकाचार्यकथानकम् ॥
[ लेखनसंवत् १४९० ] अत्यि [३६] जंबुद्दीवे, भारहवासम्मि मगहविसयम्मि । नामेण घरावासं, नपरं अमरावईसरिसं ॥१॥ सीहु ब्व वयरसीहो, वेरिमहाकरिघडाण दुप्पेच्छो । तं पालइ नरनाहो, देवी सुरसुंदरी तस्स ॥२॥ विसयमुहमणुहवंताण, ताण एगो मुओ समुप्पनो । जह अमियसिद्धिजोओ, बुहाऽणुराहाण संबंधो ॥३॥ कालो नामेण सुआ, तेसिं बालत्तओ वि सगुणेहिं । सियपक्खससहरो इच, कलाक्सेिसेहिं वित्थरिओ ॥४॥ वयणस्स पंकयं कुवलयाइणो लोयणाणं उवमाए । जुजीस जीए कहमवि, समुदायसिरी पुणोऽणुवमा ॥५॥ किं बहुणा अमरीए(ओ), विलंघिउं जीइ रेहए रुवं । सा नामेण गुणेहि य, सरस्सई आसि से बहिणी ॥६॥ अह अन्नया कयाई, कुमार सामंत-मंतिपरियरिओ । नयरसमीवुजाणे, संपत्तो रायवाडीए ॥७॥ तत्य नवमेहगज्जियगंभीरो देसणाचणी निसुओ । उकठिओ सिइंडि ब्व, तक्खमं सोउमादत्तो ॥८॥ एगेण मंतिपुत्तेण, पमणिो देव ! समणसंघवई । विज्जइ सूरी तस्सेस, सुहयरो देसणासहो ॥९॥ जुज्जइ तुम्हाण वि, एयपायमूलम्मि धम्मसन्धस्स । आयन्निवं कुमारो वि, तक्षणं तत्य संपत्तो ॥१०॥ 'वंदामि मत्थाएणं', पभणित्ता नाइदूरमासने । उवविठ्ठो धम्मकई, सुणेइ पावग्गिजलघुद्धिं ॥११॥ घरकणगं व परिक्खिय, बहुलगुणं कसाइचउसुद्धं ।
धम्मं सिवसुहकरणं, गिण्हह दोगचदुहदलणं ॥१२॥ तत्थ
विसघाइ-रसायण-मंगलस्थ-विणिए पयाहिणावत्ते । गुरुअ-अडज्म-अनुच्छे, कसाइचउसुद्धकणयगुणा ॥१३॥
"Aho Shrutgyanam"