________________
कालिकाचार्यकथा।
इत्य पुण इमा विही
इत्य उ अभिग्गठियं, वीसइराई सवीसई मासो ।
तेण परमभिग्गहिरं, गिहिनायं कत्तिओ जाव ॥६॥ 'इत्थ' ति आसादपुन्निमाइसु पज्जोसविए वि, अभिग्गहियं ति जाव वीस पैन्नासं वा दिणा न गया, ताव गिहत्थाणं पुछताणं 'इत्थ ठियौमु' त्ति नियमो न वत्तव्यो ।।
तो हरिसिएण रमा, भणिया अंतेउरी पडिचयाए । दाउ मुणीणुत्तरपारणत्यमन्नाइ पारेह ॥४॥ तो समणपूअणछणो, पवत्तिओ तत्य तह चउत्थीए ।
पज्जोसवणा संघेण, मनिया जुगपहाणकया ॥६५॥ यतो भणितमपश्चिमश्रुतकेवलिना श्रीभद्रबाहुस्वामिना द्वितीयाङ्गनियुक्तो
अविलंबिऊण कज्ज, जं किंचि समायरं ति गीयत्या ।
योचावराइ बहुगुण, सम्वेसिं । पमाणं ति ॥६६॥ व्यवहारोऽप्येवम्
आयरणा वि हु आमा, अविरुद्धा चेव होइ आण ति । ईहरा तित्थयरासायण त्ति वलक्खणं चेयं ॥६७॥ असढेण समावन, जं कत्थइ केणई असावजं । न निवारियमन्नेहि, बहुमणुमयमेवमायरिअं ॥६८॥
कइआ इ अर्वतीए, बुड्ढो कालयगुरू भणइ सीसे । किरियाइसु पमापं, मा वच्छा ! गह भवहे ॥६९॥ यदागमः
चउदसली-थाहारगाइ मयनाणि-वीयरागा य । हुति पमायपरवसा, तयणंतरमेव चउगईआ ॥७॥ न तं चोरा निलंपंति, न त अग्गी विणासए । न तं जुए वि हारिजा, जं धम्मम्मि पमत्तओ ॥७॥ इय जावणेगहा सारिया वि गलिगदह व्द ते कवि । नो उज्जमंति सिढिला, विणयाइमु चितइ गुरू हो ॥७२॥ छंदेण गओ छंदेण, आगओ चिहाइ अ छदेण । छंदे अवमाणो, सीसो छदेण मुचव्चो ॥७३॥ इय चितिय तह नाउं, उबयारं तेसि कहिय तैरयस्स ।
चोइत्ता पेसिज त्ति, निग्गओ प्रति रचीए ॥४॥ २. पंचास । २१ °यामो त्ति P1 २२ इतः कियानपि पाठः P आदर्श पतितः । १३ शय्यावरस्य इत्ययः ।
"Aho Shrutgyanam"