________________
कालिकाचार्यकथा । अट्टालयम्मि उवियं, कम्मि वि तुम्भे निएइ ता खरियं । जोयंतेहिं दट्टण, दसिया तेहि सूरीणं ॥५१॥ भणियं रिहिं सओ, जाव समत्तीए तस्स पावस्स । सदं काही एसा, गरुयं रिउसेन्नखयकरणं ॥५२॥ ता तुरियं तुरि(?)याई, तुम्भे सेन्नं दुगाउयपरेण । धारह मह पासे उण, अट्ठसयं सहदेहीणं ॥५३॥ जोहाण तओ तेहि वि, तह विहियं तयणु सूरिणा जाह(जोहा?) । भणिया मरिज्जह मुई, एईए अकयसदाए ॥५४॥ गीतिकेयम्()] अपमत्तेहिं तेहिं तहविहिए जा न सकए रसिउं । पडिहयसत्ति त्ति तओ, तस्सेव य साहगस्सुवरि ॥५५॥ मुत्तुं मुत्तपुरीसं, दाउं छत्तं सिरम्मि तो पच्छा । सा रासही पणट्ठा, पयंपियं सूरिणा तत्तो ॥५६॥ गिण्हह संपइमेयं, बलमेयस्सावि इत्तियं चेव ।। तेहि वि तं नयरिं भंजिऊण जीवंतओ गहिओ ॥१७॥ बंधित्तु तथा गाढं, मुक्का पुरओ मुणिंदपायाणं । राया हु गाभिल्लो, तोडणुकंपाए मरीहिं ॥५८॥ भणिओ एवं रे पावचिट्ठ ! जं गंजिया तए समणी । बलमोडीए अन्नं, न मन्निओ जं पुणो संघो ॥५९|| सस्सेच पावतरुणो, एसो कुसुमुग्गमो फलं पच्छा । पाविहसि भवमणंतं, ता अज्ज वि धम्ममणुसरसु ॥६॥ एवं सो भणिओ वि हु, न बुझए जाव ताव साहीहि । सूरिचयणाज मुक्को, भमिही भीमं भवमणंतं ॥६१॥ अह रिपज्जुवासयसाहि रायाहिरायमह काउं । भुजति रजसोक्खं सामंतपयडिया सेसा ॥६२|| कालयसूरीहिं तओ सा भइणी संजमे पुणो ठविया ।
आलोइयपडिकंतो सूरी वि सयं जणं वहइ ॥६३॥ इओ य
यलमित्त-भाणुमित्ता, भरुयच्छपुरम्मि राय-जुबराया । निवसंति भायरो भइणिनंदणा कालगजाण ॥६॥ माणुसिरी उण तेसि, भगिणी भाणु ति तीर वरपुत्तो । तो ते सगकूलाओ, वियाणि सूरिणो पत्ते ॥६५|| निययमहंताओ तओ, रायाणं मोइऊण भरुयच्छे ।
निदंति ददं संतुट्ठा, तत्तो सूरी कहइ धम्मै ॥६६॥ +भतः परं क्रियानपि पाठः पतितो श्यते ॥
१२
"Aho Shrutgyanam"