________________
जं अरसमूलखयखाससासकुट्राइणो रोगा। जं कण्णनासकरचलणकत्तणं जं च जीवियं तुच्छं । तं पुव्वरोवियजीवदुक्खरुक्खस्स फुरइ फलं ।। जो जीवदयं जीवो नरसुरसिवसोक्खकारणं कुणइ । सो गयपावो पावेइ अमरसीहो व्व कल्लाणं ॥
मरसिहादिकथानकान्यत्रानुसन्धेयानि) इय जीवदयारूवं धम्मं सोऊण तुट्ठचित्तण ।
रन्ना भणियं मुणिनाह ! साहिओ सोहणो धम्मो । जओ
एसो मे अभिरुइओ एसो चित्तंमि मज्झ विणिविट्ठो। एसो चिय परमत्थेण घडए जुत्तीहिं न हु सेसो ।। मन्नंति इमं सव्वे जं उत्तमअसणवसणपमुहेसु । दिनेसु उत्तमाई इमाइं लब्भन्ति परलोए । एवं सुहदुक्खेसु कीरंतेसु परस्स इह लोए । ताई चिय परलोए लब्भंति अणंतगुणियाई ।। जो कुणइ नरो हिंसं परस्स जो जणइ जीवियविणासं । विरएइ सोक्खविरहं संपाडइ संपयाभंसं ॥ सो एवं कुणमाणो परलोए पावए परेहितो। बहुसो जीवियनासं सुहविगम संपओच्छेयं ।। जं उप्पइ तं लब्भइ पभूयतरमित्थ नत्थि संदेहो ।
वविएसु कोदवेसुं लब्भंति हि कोदवा खेय ॥ कुमारपालस्य जी- जो उण न हणइ जीवे तो तेसिं जीधियं सुहं विभवं । वदयाप्रवृत्तिः स- न हणइ तत्तो तस्स वि तं न हणइ को वि परलोए ।। र्वग्रामनगरेषु च ता भद्दण व नूनं कयाणुकंपा मए वि पुव्वभवे । राजादेशप्रेषणम् । जं लंघिऊण वसणाई रज्जलच्छी इमा लद्धा ॥
ता संपइ जीवदया जावज्जीवं मए विहेयम्वा । मंसं न भक्खियव्वं परिहरियव्वा य पारद्धी ॥ जो देवयाण पुरओ कीरइ आरुग्गसंतिकम्मकए । पसुमहिसाण विणासो निवारियव्वो मए सो वि ।। जीववदुक्कएण वि जइ आरुग्गाइ जायए कह वि । तत्तो वानलेणं दुमाण कुसुमोग्गमो होज्जा ।। जो जन्नसु पसुवहो विहिओ सग्गाइसाहणनिमित्तं । दियपुंगव ! सेयं चिय विवेयणो तं न काहिंति ॥ बालो वि मुणइ एवं जं जीववहेण लब्भइ न सग्गे । किं पन्नगमुहकुहराओ होइ पीऊसरसबुट्ठी ॥
"Aho Shrutgyanam"