________________
९०
मन्त्रियशः पालविरचितं
(१) अट्ठ (ट्ठि) दलरहयहारो विलित्तओ रुहिरकुंकुमरसेण । सोहदि सविसेसं विय जंगलओ लडमाहप्पो ॥ १४ ॥ ( पुनः सगर्व ) अहो ! मह महग्घदा लोयम्मि । जदोमज्झ कर निवतणया दिवाणिसं गहियचंडकोदंडा । दूरुज्झियरज्जसिरी भोगा खिज्वंति रन्नेसु ॥ १५ ॥
अवि य
हम्मंति मत्तकारिणो जं किर सुहडेहिं समरसम्महे । तं मह सेवासंभव भोवलवमित्तमित्थ जए ॥ १६ ॥ ( आकाशे लक्षं बद्धा )
भो भो देवा ! मह पाडिसिद्धिमिच्छंतया न किं खीणा ? | जो हं नियमत्ताणं तोलिय अत्ताणयं देमि ॥ १७ ॥
( सविमर्श ) अज मनसेहरदुदीओ अहं पियवयंसजूएण सह किं पि मंतरहस्सं कादुकामु म्हि । अध कधं चिरयदि मज्जसेहरो ? |
( ततः प्रविशति मद्यशेखरः । )
मद्यशेखरः -- ( सहासं )
( १ )
अष्ट (अस्थि) दलरचितहारो विलिप्तो रुधिरकुकुकुमरसेन । शोभते सविशेषमिव जाङ्गलको लब्धमाहात्म्यः ॥ अहो ! मम महर्घ्यता लाके । यतः
मम कृते नृपतनया दिवानिशं गृहीतचण्डकोदण्डाः । दूरोज्झितराज्यश्रीभोगाः खिद्यन्त्यरण्येषु ॥
अपि च---
हन्यन्ते मत्तकारिणो यत्किल सुभटैः समरसम्मर्दे । तन्मम सेवा संभवप्रभावलवमात्रमत्र जगति ॥
[ चतुर्थी
भो भो देवाः ! मम प्रतिषिद्धिमिच्छन्तो न किं क्षीणा: ? । योऽहं निजभक्तानां तोलयित्वात्मानं ददामि ॥
अद्य मद्यशेखरद्वितीयोऽहं प्रियवयस्यद्यूतेन सह किमपि मन्त्ररहस्यं कर्तुकामोऽस्मि । अथ कथं चिरयति मद्यशेखर: ? ।
१ C ताव
" Aho Shrutgyanam"
