Panchashati Prabodh Sambandh

SR No.: 009525
Original Sutra Author: N/A
Author: Mrugendravijay
Publisher: Suvasit Sahitya Prakashan
Publication Year: 1968
Total Pages: 456
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & History
File Size: 9 MB

Page 282

द्वितीयो निकासा
[२१५ एवं प्रोच्य स्वमात्मानं स स्थिरीचकार ।
इति दुर्ग्राह्यस्त्रीविषये संबंधः ॥३९५||
[396 ] अथ बलीवर्दपातितसम्बन्धः ___एकस्मिन प्रामे एकः कौटुम्बिकः प्रातरुत्थाय प्रामाप्रस्थस्तम्भे विलगित्वोच्चैः रौति । राज्ञोक्तं-भो कौटुम्बिक ! प्रातरमङ्गलं न क्रियते रोदनात् । स प्राह-स्वं चरित्रं स्मारंस्मारं 5 रुद्यते मया । राजा जगौ-किं ते चरित्रं ? कौटुम्बिकोऽवग-गच्छ समुद्रमध्ये कंसद्वीपे स्त्रीराज्ये । नत्र गतः सन् मम चरित्रं ज्ञास्यसि । ततः स कौतुकी तत्र द्वीपे गतः चतुःपथे स्थितः । एका स्त्री दिव्यरूपा तत्रागत्य भपं स्वस्वामिनीपाइवें निनाय । तत्र स पतिः कृत्वा स्थापितः वर्यकर्पूरवासितपयसा म्नापितः । वर्यदिव्याहारैर्भोजितः । हिण्डोलाखट्वायां शायितः । देवमुखमनुभवति स्म । सा च कस्मिंश्चिद् द्वीपे यदा याति जल्पति स्म, त्वया एते २० उपवरका 10 नोद्घाटनीया, सुखेन कपूरपानकस्तूरी-भोगसुखमनुभवनीयं । सन्ध्यायामायाति । ततः सा भोगसुखं दत्ते जल्पति च यदि यात्वाऽन्यत्र पुनरागमिष्यसि तदा हतो एव अत्र स्थितश्चिरं मया सह सुखं भोक्तव्यमेवं सुखेन तिष्ठन्नन्यदा तस्यां गतायामेक उपवरक उदघाटितस्तस्मिन् घोटको र्यो हेपारवं चकार । तं घोटकमारुह्य वनादिद्वीपानि विलोक्य तत्कालं पश्चादागत्य स्वस्थाने स्थितः । प्रतिदिनं नवीनवाहनारूढो द्वीपानि विलोकयति ।
15 ____ एकदा वयं बलीवर्द सुकुमालशरीरमारुह्य निर्गतः स चाटव्या लासयित्वा बलीवईपृष्टितः पतितः झितौ, बलीवर्दो गतोऽदृश्यता, ततः क्षणादुत्थितो दध्यौ, तत्र गम्यते तदा सा मा हन्ति अतस्तत्रत्यं सुखं स्मरम् स्वपुरे समेत्य स्तम्भे लगित्वा रुदितुं लग्नो यदा, तदा स कौटुम्बिको
येत्य प्राड-किं बलदिई पाडया' । राजा माह-रवमपि बलीवन पातितः ततो द्वाभ्यां मिथः स्वचारित्रे प्रोक्ते ततस्तत्रत्यं सुखं यावज्जीवं तौ स्मरतः स्म ।
20 __ इति बलीवई पातितसम्बन्धः ॥३९६॥
[397 ] अथ वीणाग्रामे श्रीनेमिजिनकल्पः । वीणाग्रामे श्रीजिनेन्द्रप्रासादे सदा प्रातरुत्थाय एका श्राविका भक्तिपूर्व प्रभोः सद्मनि प्रभु गम्य सर्वत्र देवगृहं प्रमाजेयामास । एवं प्रत्यहं कुर्वतो प्रभहस्ते एक विश्वलप्रियं ददर्श । मा तं ललौ यदा तदाऽधिष्ठायकसुरःप्रभोमुखोऽवतीर्यावक-तव भक्त्याऽहं तुष्टोऽस्मि । त्वया 25 प्रत्यहं देवगृहं प्रमार्जनीयमेको विश्वलप्रियो ग्राह्यः परं कस्याने न वक्तव्यमेवं सा प्रत्यहं एक विश्वलप्रियं गृहाना ऋद्धिवती जाता।
__एकदा रहसि सख्या पृष्टं-तव कस्तुष्टोऽस्ति, येनेशी ऋद्धिर्जाता तव सा चाकस्माद् रभसवृत्या प्रभुतुष्टिसम्बन्धं जगाद । ततोऽप्रेतने दिने देवगृहं प्रमाज्यं यावद्विश्वलप्रियं गृह्णाति प्रभुस्तान विचटति । ततः सा विलक्षाऽभूत् । तताऽधिष्ठायकोऽवग-अद्यप्रभृति त्वया 30 विश्वलप्रियेच्छा न कार्या ।
इति वीणोनामे श्रीनेमिजिनकल्पः ॥३९७।।
"Aho Shrutgyanam"