Panchashati Prabodh Sambandh

SR No.: 009525
Original Sutra Author: N/A
Author: Mrugendravijay
Publisher: Suvasit Sahitya Prakashan
Publication Year: 1968
Total Pages: 456
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari & History
File Size: 9 MB

Page 228

द्वितीयोऽधिकार
[ १६१
10
पालीबन्धयन्तः स्मः | चन्द्रोऽवग-मम क्व सन्ति सेवकाः कामुकाः। ते प्रोचुस्तव बीरमपुरे सन्ति । तत्र गत्वा यदि श्रीऋषभस्य सेवां कुरु । तथा तेऽपि कामितं स्यात् । ततश्चन्द्रः सकुटु-- म्बस्तत्र गतः । ऋषभस्य जिनस्य प्रत्यहं सेवा कुर्वाणस्तृण काष्ठभारं वनादानीय विक्रीय निर्वाहं कुरुते।
एकदा प्रमुभक्त्या तुष्टः कप: यक्षोऽवग-अहमस्या चतुश्यां शत्रुञ्जयाद्रौ श्रीशान्तिजिनस्य दृष्टे रमपिकामुद्घाटयामि । सन्ध्या यावत् यदि तवेच्छा स्यातदा तत्रागम्यं । रसो ग्राह्यः। 5 स रस एकगदीयानकप्रमाणः पदिगदीयानकत्रपुमध्ये क्षिप्यते । सर्व सुवर्ण स्यात् । ततश्चन्द्रस्तत्र गत्वा ऋषभं जिनं भक्त्या पूजयित्वा स्तुत्वा ततः श्रीशान्तिजिनं प्रणम्य रसकूपिकातस्तुम्बकत्रयं जग्राह । ततो गृहे समेत्य स्वर्ण कारं कारं महेभ्यो जातः । सप्तक्षेत्र्या धन व्यययामास । तथा यथा सप्ताष्टमवमध्ये मुक्ति गन्ता चन्द्रः ।
इति चन्द्रकथा ॥२७७।। [278] अथ उग्रपापकरणे तत्क्षपणाविषये वीरमतीकथा । कुन्तुलपुरे वीरश्रेष्ठिनो मुकुन्नाहः पुत्रः, नस्य पत्नी वोरमतो। अन्यदा पितुः श्रियं यो भुङ्क्ते सोऽधर्म एव इत्यादि ध्यात्वा बलात् पितरमापृच्छय विदेश प्रति श्रियोऽजितुं चचाल । इतः पत्न्यास्थिता वीरमती मठस्थिततापसान्ते गत्वाऽवग-मां भक्ष्व । अहं कामातोऽस्मि । मम पतिस्तु विदेशे गतोऽस्ति । ततस्तेन भुक्ता । एवं सप्तवर्षाणि स्वेच्छया तेन तापसेन 16 सह रेमे । भर्ता समागात् । ततो भर्तारं रात्रौ भोगदानेन रजयित्वाऽत्रागाम्। तापसोऽवगभर्तरि जीवति समागते नाहं भोक्ष्ये त्वाम् । ततः पश्चाद् गत्वा गलटुम्पकदानेन पति परासुं कृत्वा पुनर्भोगायागता तापसाग्रे पतिस्वरूपं प्राह । ततः सोऽवग्-गच्छ त्वया मम न कार्यम् । ततः सा द्वयाच्चुकिता बलाद्भता अकस्मान्मृतो मे इति प्रोच्य प्रातः कारभक्षणाय चलिता चितापार्वे गता तदा राज्यः सतों वीक्षितुमागताः । राजाऽपि तस्याश्चरितं जानन् तत्रागत्यावग- 20 त्वया यथा तापसो भुक्तः पतिर्मा रितस्तथा ज्ञातं मया रात्रावेवमधुना स्वेवं काष्ठभक्षणात्कृतकर्मणो न छटिष्यति । जीव: तपसा छटति कर्मतः । सा पश्चाद ग्रहे समेत्य प्रत्रज्या लात्वाऽभिग्रहं ललौ । यदा मम पूर्वकृतं स्मरिष्यति तदा न भोक्तव्यमेवं कदाचिन्मासेन द्विमासेन त्रिमासेन चतुर्मासेनेत्यादिदुष्करं तपस्तप्त्वा सर्वकर्मक्षयं कृत्वा प्राप्तकेवलज्ञाना मुक्ति गता बोरमती। इत्युग्रपापकरणे तत्क्षपणाविषये वीरमतीकथा ॥२७॥
[29] अथ सुबुद्धौ कमलश्रेष्ठिकया। एकस्मिन् श्रीपुरे धनो वणिग भारवाहनाद् हम्माणां लझमजयामास । किमपि न व्ययति धर्मादौ एवं तत्पुत्रो भीमो द्विलक्षस्वाम्यजनि । सत्पुत्रश्चन्द्रखिलक्षस्वामी बभूव । तत्पुत्रो मदनश्चतुर्लक्षस्वामी अजनि ! तत्पुत्रकमलोऽपि पचलमाधिपः । किमपि धर्मादौ स्वगृहेऽपि धनं न व्ययति । तदा पत्नी लक्ष्मीर्जगौ-स्वामिस्त्वं किमपि धर्म न कुरुषे ।
एकदा कमलः पल्या गुरुपाव नीतः । तदा गुरुणोक्तं-धर्म विन लीवा न सुखिनः
25
30
"Aho Shrutgyanam"