________________
10
प्रथमोऽधिकारः
[60 ] पूर्वकृतकर्मणि सीताकथा । नो चेव भासिअव्वं, अस्थिणा दुक्खकारणं । अलियं अभक्खाणं, पेसुमं मम्मवेहाई ॥१॥ संतो विहु वत्तव्यो, परस्स दोसो न होइ विबुहाणं । किं पुण अविज्जमाणो, पयडो छन्नो अ लोअस्स ॥२॥ विअरइ अब्भक्खाणं, इअरस्स वि जो जणस्स दुबुद्धी । सो गरिहिजइ लोए, लहइ दुक्खाई तिक्खाइं ॥३॥ जो पुण जईण समिआण, सुद्धभावाण बंभयारीणं । अब्भक्खाणं देई, मच्छरदोसेण दुट्ठमई ॥४॥ निव्वत्तिऊण पावं, पावेइ सो दुहमणंतं ।
सीआ इव पुधभवे, मुणि-अब्भक्खाण-दाणाउ ॥५॥ यथा अत्रैव भरते मिणालाकुण्डपुरे श्रीभूतिः पुरोधाः, सरस्वती भार्या, पुत्री वेगवती, तत्रकदा साधुः शुद्धव्रत आगात्, उद्याने प्रतिमां स्थितः, लोको वन्दते भक्त्या, साधुपूजां दृष्टाऽलीकमात्सर्येण वेगवती लोकानाह-एष मुण्डः पाखण्डी किं पूज्यते ? ब्राह्मणान्मुक्त्वा, एष मया रमण्या सह रममाणो दृष्टः इति कूटमालं साधोदत्तवती । लोका मुग्धास्तद्नु साधुपूजना- 15 दिभ्यो निवृत्ताः, मुनिनापि लोकविरक्त्या ज्ञातम्-तदलीककलङ्कादि, ततो जिनशासनेऽपभ्राजना मन्निमित्तामा] भूयादिति मनसि कृत्वा यावतैष कलङ्को नोत्तरति तावता मया न भोक्तव्यमिति प्रतिज्ञाय कायोत्सर्ग स्थितः । ततः शासनदेवतासान्निध्यात्--
ततो-'वेगवईए देहे विवेि] अणा समुद्विआ तिव्वा ।। पाउन्भूया अरई सूर्ण वयणं च सहसत्ति ॥१॥"
20 तस्तया संजातपश्चात्तापया साधुमूले गत्वा सर्वलोकसमक्षं स्वनिन्दापरया मुधैव तदालं साधोर्दत्तं मात्सर्येणेति क्षमयित्वा पादयोर्लग्ना, ततः शासनदेव्या सज्जीकृता, धर्म श्रुत्वा दीक्षा गृहीत्वा चिरं पालयित्वा सौधर्मे देव्यभूत् । ततो जनकसुता सीता जाता । क्रमाद्रामेण परिणीता, रावणेनापहता, सा च पश्चादानीता तदा पश्चाद्भवात्म्यस्थितालीककर्मयोगाल्लोकैः कलको दप्सः । ततः पुण्ययोगादग्निचिताप्रवेशतः शुद्धा, ततो जिनशासने प्रभावना जाता ।
इति पूर्व कृतकर्मणि सीताकथा ॥६॥
[61] सुभद्रा-कथा ॥ कायोत्सर्गे इहलोके यत्फलमभूत्सुभद्रायाः, तत् उदाहरणं वक्ष्ये ।
वसन्तपुरे जिनदासश्रेष्ठी, तस्य सुता सुभद्राः बौद्धभक्तेन चम्पापुरीनिवासिना नरेण कपटभाद्धीभूय बुद्धवासेन स्वगृहं परिणीय नीता, सा कुटुम्बकलहे पृथग्गृहे स्थापिता सा, तत्र 30
"Aho Shrutgyanam"