________________
ਭਗਤੀ ਸਦਕਾ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਦਗਤਿ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਧਨ, ਅਨਾਜ, ਰਾਜ ਆਦਿ ਸੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਰੋਗਤਾ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ੋਭਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਭਗਤੀ ਰਾਹੀਂ ਜੱਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਵ ਪਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਨਮ ਮਰਨ ਤੋਂ ਉਪਰ ਮੁਕਤ ਅਵਸਥਾ ਵੀ ਮਨੁੱਖੀ ਜਨਮ ਵਿਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਭਾਵ ਨਿਰਵਾਨ ਸੁੱਖ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਿਚ ਮਾਤਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਨਵਕਾਰ ਭਗਤੀ (ਅਰਿਹੰਤ, ਸਿੱਧ, ਆਚਾਰਿਆ, ਉਪਾਧਿਆ, ਸਾਧੂ ਦੀ ਭਗਤੀ) ਹੈ।
(10)
ਜੋ ਛੇਤੀ ਤਰਨ ਵਾਲਾ ਜੀਵ, ਜਿਨੇਂਦਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਾਵ ਨਾਲ ਪੂਜਾ ਭਗਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਲਈ ਸਵਰਗ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨੇੜੇ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਘਰ ਦਾ ਵਿਹੜਾ, ਜਾਂ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਦੀ ਸੰਪਤੀ ਜਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਜੀਵ ਵਿਚ ਸੁਭਾਗ, ਹੌਂਸਲਾ, ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ, ਸੱਜਣਤਾ, ਖ਼ਿਮਾ ਆਦਿ ਗੁਣ ਸੁਭਾਅ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਰੂਪੀ ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੰਸਾਰ ਸਬੰਧੀ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਸੁੱਖ ਪੂਰਵਕ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਮੁਕਤੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਦੀ ਹਥੇਲੀ ਤੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਹੇ ਜੀਵੋ ! ਅਜਿਹੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਕੇ ਤੀਰਥੰਕਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਾਵ ਸਹਿਤ ਪੂਜਾ ਭਗਤੀ ਕਰੋ।
(11)
ਜੋ ਜਿਨੇਂਦਰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਭਗਤੀ ਅੰਦਰਲੇ ਭਾਵ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਕੋਈ ਰੋਗ, ਸੋਗ ਅਤੇ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸਤਾਉਂਦਾ। ਡਰ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਗੁੱਸੇ ਹੋਇਆ ਮਨੁੱਖ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ, ਦਰਿਦਰਤਾ, ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਭਗਤ ਤੋਂ ਘਬਰਾਏ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਭੈੜੀ ਜੂਨ ਸਾਥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੀ
