________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ ਪਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਗ ਦਵੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਮਝ ਕੇ ਉਹ ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰੋਧ, ਮਾਨ, ਮਾਇਆ ਤੇ ਲੋਭ ਦੀ ਥਾਂ ਖ਼ਿਮਾ, ਮਾਰਦਵਤਾ, ਸਰਲਤਾ ਅਤੇ ਸੰਤੋਸ਼ ਆਦਿ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਕਸ਼ਾਇਆਂ ਤੇ ਰੋਕ ਕੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚ ਫਸੀਆਂ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਪਰਿਗ੍ਰਹਿ ਦਾ ਆਪਣੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਤਿਆਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਤੇ ਪਰਾਏ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਾਗਰੂਕ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਮੋਕਸ਼ਮਾਰਗ ਤੇ ਰਾਹ ਤੇ ਨਿਡਰ ਹੋ ਕੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
:
ਦੂਸਰਾ ਹਿੱਸਾ ਮੋਕਸ਼ ਮਾਰਗ ਹੈ। ਇਸ ਤੇ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਸਭ ਸ਼ੰਕਾਵਾਂ, ਡਰ ਭਰਪੂਰ ਤਕਲੀਫਾਂ, ਇੱਛਾਵਾਂ ਤੇ ਮੂਰਖਤਾਵਾਂ, ਸ਼ਰਧਾ, ਗਿਆਨ ਤੇ ਚਾਰਿੱਤਰ ਜਾਂ ਭਗਤੀ, ਗਿਆਨ ਕਰਮ ਦੇ ਮੇਲ ਦੀ ਤ੍ਰਿਵੈਣੀ ਘੁਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ ਦੋਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਝਗੜਾ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਤਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਝਰਨਾ ਛੁੱਟ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਭੋਗਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਲਗਾਵ ਨਾ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਚਿੱਤ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਹ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਉੱਗੇ ਕਮਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਉਪਾਰ ਧੰਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਵਕ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੋਮਣ ਧਰਮ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਾਰ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ, ਉਸ ਦਾ ਚਿੱਤ ਸਹਿਜ ਹੀ ਗਿਆਨ, ਵੈਰਾਗ ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੀਆਂ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਨੂੰ
14
