________________
“ਅਗਿਆਨ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਆਤਮਾ ਮਾਨ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਨ ਨੂੰ ਮਹਾਂ ਬਾਨ ਬਣਾ ਕੇ ਆਤਮਾ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿੰਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
“ਮਾਨ ਨਾਲ ਬਿੰਨੀਆਂ ਆਤਮਾ ਇੱਕ ਜਨਮ ਹੀ ਨਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿੰਤੂ ਮਾਨ ਦੇ ਬਾਨ ਨਾਲ ਬਿੰਨੀਆਂ ਆਤਮਾ ਅਨੇਕਾਂ ਜਨਮਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ। ॥3-4॥
“ਅਗਿਆਨ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਆਤਮਾ ਵਰਤਮਾਨ ਨੂੰ ਪਕੜਦਾ ਹੈ, ਮਾਇਆਂ ਦੇ ਮਹਾਂ ਬਾਨ ਬਣਾ ਕੇ ਆਤਮਾ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿੰਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਦੂਸਰੇ ਬਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਬਿੰਨੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਤਾਂ ਇੱਕ ਜਨਮ ਨਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਮਾਇਆ ਦੇ ਬਾਨ ਨਾਲ ਬਿੰਨੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਅਨੇਕਾਂ ਜਨਮਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ” ਅਜਿਹਾ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ। ॥5-6॥
“ਅਗਿਆਨ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ ਆਤਮਾ ਵਰਤਮਾਨ ਨੂੰ ਪਕੜਦਾ ਹੈ। ਲੋਭ ਦੇ ਮਹਾਂ ਬਾਨ ਮੰਨਕੇ ਆਤਮਾ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿੰਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਦੂਸਰੇ ਬਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਬਿੰਨੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਤਾਂ ਇੱਕ ਜਨਮ ਨਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਲੋਭ ਦੇ ਬਾਨ ਨਾਲ ਬਿੰਨੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਅਨੇਕਾਂ ਜਨਮਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ। 7-8॥
“ਇਸ ਸਾਧਕ ਕਸ਼ਾਏ ਨਸ਼ਟ ਹੋਣ ਤੇ ਸਹੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਧ ਬੁਧੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇ, ਅਪਣੇ ਤੇ ਪਰਾਏ ਦਾ ਗਿਆਨ ਕਰਕੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿਕਾਰ ਰਹਿਤ ਹੋ ਕੇ ਘੁੰਮੇ”।
॥9॥
“ਜਿਹਨਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਵਸਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਕਰਮ ਬੰਧਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਡਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਰੋਧ ਆਦਿ ਉਤਪਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਧੂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਵੇ। ॥10॥
[9]
