________________
“ਕਰਮ ਦੇ ਸਦਭਾਵ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਅਨਿਯਤਾ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਉਹ ਅਨੇਕਾਂ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇਹਧਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਨੂੰ ਅਨਿਯਤਾ ਨੇ ਘੇਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। 16 ॥
“ਦੇਹਧਾਰੀ ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਜੋ ਸ਼ੁਭ ਅਸ਼ੁਭ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਵਸਤਰ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ ਉਹ ਉਸੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।॥17॥
“ਜਿਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਕਰਮ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਰਚਨਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਸੁਣੀਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ॥18॥
“ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਗੋਤਾਂ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਆਤਮਾ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਬੰਣਦੇ ਹਨ। ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਦੇਹਧਾਰੀਆਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 19॥
“ਕੰਦ ਤੋਂ ਬੇਲ ਉਤਪਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬੇਲ ਦੇ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਮੋਹ ਮੂਲ ਤੋਂ ਕਰਮ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਰਮ ਤੋਂ ਅਨਿਤਯੱਤਾ।
॥20॥
“ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣ ਤੇ ਸਾਧੂ ਸ਼ੁਭ ਤੇ ਅਸ਼ੁਭ ਦਾ ਵਿਵੇਕ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇ ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬੇਲ ਨੇ ਫਲ ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਫਲ ਕੰਦ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਭਾਵ ਜੇਹਾ ਕੰਦ ਹੋਵੇਗਾ ਉਹੋ ਜੇਹੀ ਹੀ ਬੇਲ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਉਹੋ ਜਿਹੇ ਹੀ ਚੰਗੇ ਬੁਰੇ ਫਲ ਹੋਣਗੇ। 21 ॥
“ਅਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਆਦਾਨ ਭਾਵ ਦਰਵਾਜੇ ਨੂੰ ਛੇਦ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਭੋਗੇ, ਪ੍ਰਾਪਤ ਦਾ ਤਿਆਗ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਬੇਲ ਦਾ ਮੂਲ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
[57]
