________________
“ਪਾਪ ਕਰਮ ਦੇ ਉਦੈ ਹੋਣ ਤੇ ਆਤਮਾ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦੋਸ਼ੀ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ”॥13॥
“ਭੁਚਾਲ, ਹੜ, ਅੱਗ ਜਾਂ ਘਾਹ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚੋ ਮਰਕੇ, ਫਿਰ ਜੀਵ ਉਹਨਾਂ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਹੀ ਹਿੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਲ ਦਾ ਕਰਮ ਜੇ ਮਜੂਦ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਚਾਲੂ ਰਹੇਗੀ। ॥14॥
“ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰ ਜਿਨੀ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਮਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੇਗਾ ॥15॥
“ਪੁੱਤਰ, ਪਤਨੀ, ਧੰਨ, ਰਾਜ, ਵਿਦਿਆ ਅਤੇ ਗੁਣ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਲਈ ਜਿਉਂਦੇ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਆਨੰਦ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ। 16 ॥
“ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਰਾਹੀ ਦੁਸਰੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਇਸ ਲਈ ਦਿਤਾ ਜਾਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਪ੍ਰਾਣਾ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਸਕਣ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਤੋ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾ ਸਕਣ। ॥17॥
“ਸ਼ਸਤਰ ਅਤੇ ਅਗਨੀ ਨਾਲ ਜਿਵੇਂ ਅਪਣੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਚੋਟ, ਜਲਨ ਅਤੇ ਵੇਦਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸਾਰੇ ਦੇਹ ਧਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵੇਦਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
18॥
“ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਮਰਨਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ, ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਰਹਿਮ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਧੂ ਹਿੰਸਾ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰੇ ॥19॥
ਅਹਿੰਸਾ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਅਹਿੰਸਾ ਸਾਰੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਤਿੰਦਰੀਆਂ (ਇੰਦਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪਰੇ) ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਹੈ”।
॥20॥
[110]
