________________
“ਧੀਰਜਵਾਨ ਪੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਜੋ ਸਹਾਰਾ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਸਹਾਰਾ ਪਰਬਤ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਕਿਲਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਪਾਗਲ ਸ਼ੇਰ ਚਾਲਾਕ ਹਾਥੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਜੰਬੁਕ ਗਿਦੜ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ॥20॥
“ਵਸਤਰ ਆਦਿ ਨਾਲ ਸੰਬਧ ਵਾਲਾ ਮੁਨੀ, ਮੁਨੀਭਾਵ ਤੋਂ ਉਲਟ ਇਰਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਿਥੀਆਤੱਵ ਆਦਿ ਇਰਿਆ ਤੋਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖੇ। ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸਾਧੂ ਲਈ ਵਸਤੂ ਧਾਰਨ ਕਰਨਾ ਹੀ ਕਾਫੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਉਸ ਵਸਤੂ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਚਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ॥21॥
“ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਯਤੀ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਮੋਹ ਜਾਗਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰੇ ਕਿਉਂਕਿ ਮੂਰਖ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਦੇ ਬਾਣ ਮਿਰਗ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕਦੇ।
॥22॥
“ਮਨੀ ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਰੂਪ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਯ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ। ਵਿਆਦ ਕਿਸ ਲਈ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੰਛੀ ਚੁੱਪ ਕਿਉਂ ਹੈ? ॥23॥
“ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਲਈ ਉਚਿਤ ਕਾਰਨ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੋਕਸ਼ ਦੀ ਨਿਵਰਤੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਲਈ ਖਾਸ ਕਾਰਜ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ॥24॥
“ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮੁਨੀ ਭੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਤਮਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਭਾਵ ਦਸ਼ਾ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ, ਨੀਲ ਜੰਬੂ (ਨੀਲ ਵਿੱਚ ਡੁਬੀਆ ਗਿਦੜ) ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ॥25॥
“ਧੰਨ ਦੇ ਲੋਭੀ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਨ ਮੋਹਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਾਲਾ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਅਰਥ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਲੋਭੀ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹੈ। ॥26॥
[101]
