________________
ਸੁਭੱਦਰਾ ਸਾਰਥਵਾਹੀ ਨੇ ਗੁਰਨੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਾ
ਦਿੱਤਾ। ਸਗੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਗ੍ਰਹਿਸਥੀ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝੀ ਰਹੀ।॥13॥
ਫਿਰ ਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿਧੀਆਂ ਨਾਲ ਸਮਝਾਇਆ:
1. ਹੀਲਨਾ (ਚੰਗੇ ਕੁਲ ਦਾ ਹੋ ਉੱਤਮ ਸੰਜਮ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਫਿਰ ਤੁੱਛ ਕੰਮ ਕਿਉਂ ਕਰਦੀ ਹੈਂ)
2. ਨਿੰਦਨਾ (ਬੁਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਦੋਸ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ
3. ਖਿਸਨਾ (ਮੂੰਹ, ਹੱਥ, ਵਿਗਾੜ ਕੇ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨਾ)
4. ਗ੍ਰਹਿਣਾ (ਗੁਰੂ ਜਨਾਂ ਕੋਲ ਉਸਦੇ ਦੋਸ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ)
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਦੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਸਾਧਵੀ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਇਹ ਵਰਤਾਓ ਨਾ ਛੱਡਿਆ। ਸੁਭੱਦਰਾ ਸਾਧਵੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਅਜਾਦ ਸੀ। ਜਦ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿਰ ਮੁਨਾ ਕੇ ਸਾਧਵੀ ਬਣੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਗਈ ਹਾਂ। ਇਹ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀਆਂ ਨਿਰਗ੍ਰੰਥਣੀਆਂ ਮੇਰਾ ਆਦਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਿਆਰ ਦਾ ਵਰਤਾਓ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਹੁਣ ਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਨਾ ਹੀ ਆਦਰ। ਮੇਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿੰਦਿਆ ਹੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੋ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹੋ ਉਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੁਵਰਤਾ ਗੂਰਨੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਅਲੱਗ ਉਪਾਸਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਰਹਾਂ।
ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸੁਭੱਦਰਾ ਇੱਕਲੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ। ਉੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੂਰਨੀ ਦੀ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਫਿਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ॥14॥
- 83 -
