________________
ਗਹਿਣੇ, ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਆਈ। ਫਿਰ ਸੁਭਦਰਾ 1000 ਪੁਰਸ਼ਾ ਦੇ ਯੋਗ ਉਠਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪਾਲਕੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਗਈ। ਫਿਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ, ਸੰਬਧੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ, ਬਾਜਿਆਂ ਗਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰਾਣਸੀ ਨਗਰੀ ਦੇ ਚੋਕਾਂ ਬਜਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ, ਸਾਧਵੀਆਂ ਦੇ ਉਪਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਲਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ। ॥9॥ | ਪਾਲਕੀ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਫਿਰ ਉਸ ਭੱਦਰ ਸਾਰਥਵਾਹ ਨੇ ਸੁਭੱਦਰਾ ਸਾਰਥਵਾਹੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਨੂੰ ਬੰਦਨ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਦੇਵਾਪਿਆ! ਇਹ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਸੁਭੱਦਰਾ ਮੇਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰੀ ਸੁੰਦਰ ਇਸਤਰੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਵਾਤ, ਪਿਤ, ਕਫ ਆਦਿ ਰੋਗ ਅਤੇ ਠੰਡਾ ਗਰਮ ਆਦਿ ਦਾ ਦੁੱਖ ਛੋਹ ਨਾ ਸਕੇ। ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਯਤਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਹਾਂ ਸੋ ਇਹ ਸਾਰਥਵਾਹੀ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਆਪ ਕੋਲ ਮੁੰਡਿਤ (ਸਾਧਵੀ) ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪ ਨੂੰ ਚੈਲੀ ਦੀ ਕਿੱਖਿਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਆਪ ਇਸ ਭਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰੋ।
ਭੱਦਰ ਸਾਰਥਵਾਹ ਦੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਆਖਣ ਦੇ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਦੇਵਾਨੂਆ ! ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਸੁੱਖ ਹੈ। ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਰੋ ਪਰ ਸ਼ੁਭ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਦ (ਆਲਸ ਜਾਂ ਅਣਗਿਹਲੀ) ਨਾ ਕਰੋ` ॥10॥
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਦੇ ਇਹ ਆਖਣ ਤੇ ਸੁਭੱਦਰਾ ਸਾਰਥਵਾਹੀ ਨੇ ਸਾਰੇ ਗਹਿਣੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਅਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪੰਜ ਮੁਠੀ ਲੋਚ (ਮੁੰਡਨ) ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਗੁਰਨੀ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਦੀ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਪ੍ਰਤਿਬਿਨਾ ਕਰਕੇ ਬੰਦਨਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਦੀ ਹੈ, “ਸੰਸਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਜਲ ਰਿਹਾ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਦੇਵਾਨੰਦਾ ਬਾਹਮਣੀ) ਨੇ ਆਖਿਆ (ਭਗਵਤੀ ਸੂਤਰ) ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪ ਕੋਲ ਦਿੱਖਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਪੰਜ ਸਮਿਤੀ, ਤਿੰਨ ਗੁਪਤੀ ਨੂੰ ਇੰਦਰੀ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਕੇ ਉਹ ਗੁਪਤ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰਨੀ ਬਣ ਗਈ। ॥11॥
- 81 -
