________________
ਸਮਿਤਿ ਧਾਰਕ, ਮਨ, ਵਚਨ ਕਾਈਆ, ਤਿੰਨ ਗੁਪਤੀ ਨੂੰ ਇੰਦਰੀਆਂ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਾਲੀ, ਗੁਪਤ ਮਚਾਰਨੀ, ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਸ਼ਤਰਾਂ ਦੀ ਜਾਨਕਾਰ, ਬਹੁਤ ਸਾਧਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲੀ ਸੁਵਰਤਾ ਨਾਂ ਦੀ ਸਾਧਵੀ ਪਿੰਡ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੀ ਵਾਰਾਣਸੀ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਆਈ। ਉੱਥੇ ਸਾਧਵੀ ਨੇ ਨਿਯਮਾਨੁਸਾਰ ਆਗਿਆ ਲੈ ਕੇ ਉਪਾਸਰਾ
ਹਿਣ ਕੀਤਾ। ਸੰਜਮ ਤਪ ਰਾਹੀਂ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪੱਵਿਤਰ ਕਰਕੇ ਸਾਧਵੀ ਜੀਵਨ ਗੁਜਾਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਵਰਤਾ ਸਾਧਵੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ ਮੰਡਲੀ ਭਿੱਖਿਆ ਲਈ ਵਾਰਾਣਸੀ ਨਗਰ ਦੇ ਉੱਚ, ਨੀਚ ਅਤੇ ਮੱਧਮ ਕੁਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਭੱਦਰ ਸਾਰਥਵਾਹ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ। ਸ਼ੁਭਦਰਾ ਸਾਰਥਵਾਹੀ ਨੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਬਿਨੇ ਨਾਲ ਆਸਨ ਤੋਂ ਉੱਠੀ, ਸੱਤ ਅੱਠ ਕਦਮ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ, ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਬੰਦਨਾ ਨਮਸਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਸ਼ੁਧ ਭੋਜਨ ਦੇ ਦਾਨ ਦਾ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, “ਹੇ ਦੇਵਾਨੂਆ! ਮੈਂ ਭੱਦਰ ਸਾਰਥਵਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਅਨੇਕਾਂ ਭੋਗ ਭੋਗਦੀ ਜੀਵਨ ਗੁਜਾਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਵੀ ਸੰਤਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਈ ਉਹ ਮਾਤਾਵਾਂ ਧਨ ਹਨ, ਪੁੰਨਸ਼ੀਲ ਹਨ ਜਿਹੜੀਆਂ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਪੁੰਨ ਭੋਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੇਟ ਤੋਂ ਬੱਚੇ ਉਤਪੰਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਭਾਗਹੀਨ, ਪੁੰਨਹੀਨ, ਪੁੰਨ ਆਚਰਨ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਸੁੱਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਹੇ ਦੇਵਾਨੁਪ੍ਰਿਆ ! ਤੁਸੀਂ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਗਿਆਨ ਵਾਲੇ ਹੋ, ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਬਹੁਤ ਪਿੰਡਾਂ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦੇ ਹੋ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜੇ ਈਸ਼ਵਰ ਤਲਵਰ ਆਦਿ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਾਰਥਵਾਹ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭਿੱਖਿਆ ਲਈ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਵਿਦਿਆ ਯੋਗ, ਮੰਤਰ ਯੋਗ, ਵਮਨ, ਵਿਰੇਚਨ, ਵਸਤੀ ਕਰਮ ਜਾਂ ਦਵਾਈ, ਭਸਮ ਦਾ ਗਿਆਨ ਦੇਵੋ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਲੜਕਾ ਜਾਂ ਲੜਕੀ ਹੋ ਸਕੇ ॥4॥
- 78 -
