________________
ਬਨਸਪਤੀਆਂ ਹਰਿਆਵਲ ਨਾਲ ਮਨ੍ਹ ਲੁਭਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਸ ਪਰਬਤ ਤੇ ਹੰਸ, ਮਿਰਗ, ਸ਼ੇਰ, ਕਰੋਂਚ, ਸਾਰਸ, ਚਕਰਵਾਲ, ਮੈਨਾ ਆਦਿ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਪੰਛੀ ਕ੍ਰੀੜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਪਰਬਤ ਦੇ ਮੂਲ ਅਤੇ ਉਪਰ, ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਝਰਨੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਜੋ ਇਸ ਪਰਬਤ ਦੀ ਸੋਭਾ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਉਸ ਪਰਬਤ ਘੁਮਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਵਰਗ ਦੀਆਂ ਅਪਸਰਾਵਾਂ ਦੇਵਤੇ, ਵਿਦਿਆ ਧਰਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵੀ ਸਨ ਅਤੇ ਅਨੇਕਾਂ ਵਿਦਿਆ ਧਾਰਕ ਸਾਧੂ ਵੀ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਜੋ ਸਾਰੇ ਪਰਬਤ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਨਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਬਤ ਦਸ ਦਸ਼ਾਰਨ ਪ੍ਰਧਮਨ ਵੀਰ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਵਾਸਦੇਵ, ਬਲਭੱਦਰ ਆਦਿ ਵੀ ਇਸ ਪਰਬਤ ਦਾ ਆਨੰਦ ਉਠਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਅਜਿਹਾ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਇੱਥੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੈਲਾ ਲੱਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਪਰਬਤ ਸੁੰਦਰ ਤੇ ਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਰੂਪ ਸੀ। ਉਸ ਰੇਵਤਕ ਪਰਬਤ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਨੰਦਨ ਬਨ ਨਾਂ ਦਾ ਬਗਿਚਾ ਸੀ। ਉਸ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲ ਫਲ ਹਰ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਬਾਗ ਵੇਖਣ ਯੋਗ ਸੀ। ਉਸ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਸੁਰਪ੍ਰਿਆ ਨਾਂ ਦੇ ਯਕਸ਼ ਦਾ ਯਕਸ਼ਾਯਤਨ (ਮੰਦਰ) ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਵਰਨਣ ਪੂਰਨ ਭੱਦਰ ਯਕਸ਼ ਦੇ ਮੰਦਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਨ ਲੈਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਸ਼ਿਲਾ ਦੇ ਵਰਨਣ ਵੀ ਉਸੇ ਬਗਿਚੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਵਵਾਈ ਸੂਤਰ ਅਨੁਸਾਰ ਜਾਣ ਲੈਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। ॥2॥
ਉਸ ਦਵਾਰਿਕਾ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਵਾਸ਼ਦੇਵ ਰਾਜਾ ਰਾਜ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰਾਜਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੁਣਾ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ। ਉਹ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਜਾ 10 ਦੁਆਰਹਾ, ਬੱਲਭੱਦਰ ਆਦਿ ਪੰਜ ਮਹਾਵੀਰਾਂ ਉਗਰਸਨ ਪ੍ਰਮੁਖ 16000 ਮੁਕਟ ਬੱਧ ਰਾਜਿਆਂ, ਪ੍ਰਦੁਮਨ ਕੁਮਾਰ ਆਦਿ ਸਾਡੇ ਤਿੰਨ ਕਰੋੜ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਸੰਬ ਆਦਿ 60000 ਪ੍ਰਾਮੀਆਂ ਵੀਰਸੇਨ ਪ੍ਰਮੁੱਖ 21000 ਸੂਰਵੀਰਾਂ, 56000 ਮਹਾਂਸੈਨ ਰੁਕਮਣੀ ਆਦਿ 16000 ਰਾਣੀਆਂ ਅਨੰਗ ਸੇਨ ਆਦਿ ਅਨੇਕਾਂ ਨਰਤਕੀਆਂ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜੇ,
- 106 -
