________________
ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ, ਫੇਰ ਭਲਾ ਉਹ ਸਨੇਹੀ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਦਵੇਸ਼ੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਲਿਆਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਕੇ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਵਿਰੋਧੀ ਤੋਂ ਵਿਰੋਧੀ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ, ਆਪਾਰ ਖਿਮਾ, ਅਪਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਅਪਾਰ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਥੱਲੇ ਦੀ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਇਹ ਗਲ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਸਵਰਗ ਲੋਕ ਵਿਚ ਇਕ ਦਿਨ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਸਭਾ ਲਗੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰਤਾਜ ਇੰਦਰ ਰਤਨਾਂ ਜੜੇ ਸਿੰਘਾਸਨ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਵਿਰਾਜਮਾਨ ਸਨ । ਪਰੀਆਂ ਨਚ ਰਹੀਆਂ ਸਨ । ਸਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਧੁੰਨ ਸ੍ਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ । ਸਭਾ ਨਾਚ ਤੇ ਗਾਣੇ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਸਰੂਪ ਭੁੱਲੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ।
ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰਤਾਜ ਇੰਦਰ, ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਂ ਸਿੰਘਾਸਨ ਤੇ ਸਨ ਪਰ ਮਨ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਹ ਲੋਕ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਭਗਵਾਨ ਉਜਾੜ ਬਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ ਰਾਹੀਂ ਦਿਤੇ ਗਏ ਕਸ਼ਟਾਂ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ । ਇੰਦਰ, ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਅਦਭੁਤ ਸ਼ਕਤੀ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲ ਉਠਿਆ, “ਪ੍ਰਭੂ, ਪ੍ਰਭੂ ! ਕਿੰਨਾਂ ਹੌਸਲਾ ਹੈ, ਜਿੰਨਾਂ ਧੀਰਜ ਹੈ । ਇਹ ਬੇਜਾਨ ਕਸ਼ਟ ਭਲਾ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹਰਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ? ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ: ਦੇਵਤਾ
ਜਾਂ ਰਾਖਸ਼ ਤਕ ਭੀ ਆਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹਰਾ ਸਕਦੇ । ਆਪ ਤਾਂ · ਕਠੋਰ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋ ।
{ ੨੬ ]
