________________
ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ, ਰਾਖਸ਼ਸ ਨਹੀਂ ਤੰਗ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਸਧਾਰਨ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕੀ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਝਾਕ ਸਕੇ, ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਅਜਿਤਸੈਨ ਦੇ ਗਲ ਵਿੱਚ ਮਾਲਾ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਦ ਤੱਕ ਇਹ ਨਾ ਕਮਲਾਵੇ ਤਾਂ ਆਪ ਸਮਝਣਾ ਕੀ ਮੈਂ ਠੀਕ ਹਾਂ।
ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਅਜਿਤਸੈਨ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਰਾਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਪਿਆ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਸੁੱਕਾ ਮੈਦਾਨ ਆਇਆ ਅਜਿਤਸੈਨ ਦੇ ਗੱਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਮਾਲਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਕਿ ਕਾਰਨ ਹੈ ਤੇਰੇ ਗਲੇ ਦੀ ਮਾਲਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਾਜਾ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ? ” ਅਜਿਤਸੈਨ ਨੇ ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਦੇ ਸ਼ੀਲ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੱਸਿਆ, ਜਿਸ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਾ ਆਇਆ।
ਇਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ ਇਹ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਲਈ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਦੇ ਸ਼ੀਲ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਭੰਗ ਕਰੇਗਾ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਧਨ ਦੇ ਕੇ ਵਿਦਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਠੱਗ (ਅਸ਼ੋਕ) ਨੇ ਅਵਧੂਤ (ਸਨਿਆਸੀ) ਦਾ ਭੇਸ ਬਣਾਇਆ ਸੁੰਦਰ ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਅਤੇ ਭੱਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਸ਼ੀਲਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਕਾਮ ਭਾਵਨਾ ਦਰਸਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਸਤੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਦੇ ਭਾਵ ਨੂੰ ਸਮਝ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਨਜਰ ਉਸ ਸਨਿਆਸੀ ਵੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਸਨਿਆਸੀ ਨੂੰ ਜਾਪਿਆ ਕਿ ਛੇਤੀ ਹੀ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਸਿੱਧ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸ਼ੀਲਤੀ ਕੋਲ ਇਕ ਦੂਤੀ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ। ਉਹ ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਨੂੰ ਆ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ, “ਭੈਣ! ਤੇਰਾ ਪਤੀ ਤਾਂ ਰਾਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕੀ ਪਤਾ ਕਦੋਂ ਆਵੇ। ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਉਸ ਦੇ ਭਰੋਸੇ ਬੈਠੀ ਰਹੇਗੀ”। ਦੂਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ੀਲਵਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਚੰਗੇ ਕੁਲ ਦੀਆਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਪਰਾਏ ਪੁਰਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕਰਨਾ ਪਾਪ ਸਮਝਦੀਆਂ ਹਨ ਸੋ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਬੇਕਾਰ ਹੈ।
[66]
