________________
ਸੂਤ ਦੇ ਧਾਗੇ ਨੂੰ ਛਾਲਣੀ ਨਾਲ ਬੰਨਕੇ, ਖੂਹ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢੇ ਅਤੇ ਉਸ ਪਾਣੀ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਦਰਵਾਜੇ ਉਪਰ ਪਾਏ ਜਾਣ, ਤੱਦ ਹੀ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁਲੇਗਾ”। ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਪਰਜਾ ਵਿੱਚ ਘਬਰਾਹਟ ਫੈਲ ਗਈ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਵੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਵਾਈ, “ਕੋਈ ਸ਼ੀਲਵਾਨ ਨਾਰੀ ਨਗਰ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਸ਼ੀਲ ਨਾਲ ਖੂਹ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਕੇ ਦਰਵਾਜੇ ਖੋਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਨਗਰ ਨੂੰ ਸੰਕਟ ਮੁਕਤ ਕਰੇ”। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੇ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ।
ਆਖਰ ਵਿੱਚ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਰਾਜ ਘੋਸ਼ਣਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਅਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਅਨੁਸਾਰ ਕੱਚੇ ਸੂਤ ਦੇ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਛਾਲ ਬੰਨਕੇ ਖੂਹ ਵਿਚੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢਕੇ ਨਗਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪਾਣੀ ਛਿੜਕ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਦਰਵਾਜੇ ਖੁਲ ਗਏ, ਚੌਥਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਹਲਣ ਲੱਗੀ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਨੇ ਰੋਕ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਦਰਵਾਜਾ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ੀਲਵਾਨ ਨਾਰੀ ਹੀ ਇਹ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹੇਗੀ”। ਰਾਜੇ ਨੇ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੂੰ ਅਪਣੀ ਭੈਣ ਮੰਨਕੇ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਾਇਆ। ਹੁਣ ਸੁਭੱਦਰਾ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲਈ ਪੂਜਨੀਕ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸ਼ੀਲ ਕਾਰਨ ਹੀ ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਸਮਾਧੀ ਮਰਨ ਰਾਹੀਂ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਤਮਾ ਦਾ ਕਲਿਆਣ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਸ਼ੀਲ ਦੀ ਪ੍ਰਤਖ ਮਹਿਮਾਂ ਹੈ। ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਕਠੋਰ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ। ਪ੍ਰਭੂ ਧਿਆਨ ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਸੱਚੇ ਸ਼ੀਲ ਦੇ ਪਾਲਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਕਲੰਕ ਰਹਿਤ ਹੋਈ, ਸੱਸ ਰਾਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਹੋਇਆ ਕਲੰਕ ਵੀ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੂੰ ਧਰਮ ਤੋਂ ਵਿਚਲਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ।
[47]
