________________
ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਫਲਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਅਧਰਮੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਜੈਨ ਧਰਮ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦੀ ਰਹਾਂ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤੱਪਸਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁਨੀ ਵਰਤ ਖੋਲਣ ਲਈ ਸੁਭੱਦਰਾ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਆਏ, ਉਹ ਮੁਨੀ ਪ੍ਰਤਿਮਾ ਧਾਰੀ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਭਿਕਸ਼ਾ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਮੁਨੀ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਅੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਫੱਸਿਆ ਕੰਡਾ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਦੂਰ ਖੜੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ, ਬੁੱਧ ਦਾਸ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਬੋਲਚਾਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਭਾਵੇਂ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਅਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਵੀ ਤਸੱਲੀ ਸੁਭੱਦਰਾ ਦੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਕੀਤੀ, “ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਇਸ ਕਲੰਕ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੀ ਤੱਦ ਤੱਕ ਅੰਨ ਜਲ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੀ” ਅਜਿਹਾ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਉਹ ਅਪਣੀ ਧਰਮ ਕ੍ਰਿਆ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਲੱਗ ਗਈ। ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਅਡੋਲ ਆਸਣ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਰਹੀ, ਉਸ ਦੇ ਅਧਿਆਤਮ ਦੀ ਨਿਰਮਲਤਾ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇਵੀ ਦਾ ਸਿੰਘਾਸਨ ਡੋਲਿਆ। ਦੇਵੀ ਨੇ ਪ੍ਰਤਖ ਹੋ ਕੇ ਆਖਿਆ, “ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ, ਤੂੰ ਵਰਤ ਖੋਲ ਲੈ”। ਸੁਭੱਦਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮਾਤਾ! ਮੈਂ ਵਰਤ ਤੱਦ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹਾਂਗੀ ਜਦੋ ਕਲੰਕ ਮੁੱਕਤ ਹੋਵਾਂਗੀ” ।
ਦੇਵੀ ਸੁਭੱਦਰਾ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ। ਉਸ ਨੇ ਦੇਵ ਸ਼ਕਤੀ ਰਾਹੀਂ ਚੰਪਾ ਨਗਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰਲੇ ਦਰਵਾਜੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਕਾਸ਼ਵਾਨੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਦਰਵਾਜੇ ਤੱਦ ਹੀ ਖੁਲ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸ਼ੀਲਵਾਨ ਇਸਤਰੀ ਕੱਚੇ [46]
