________________
ਦਿੱਤੀ। ਜਦੋਂ ਸੇਠ ਨੇ ਭੋਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਚੰਦਨਾ ਦੀ ਭੈੜੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਚੰਦਨਾ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੇਰੀ ਇਹ ਹਾਲਤ ਕਿਸ ਨੇ ਕੀਤੀ ਹੈ?” ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਦੱਸ।
ਚੰਦਨਾ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਪਿਤਾ ਜੀ! ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖ ਜਾਂ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਕਰਮ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਸੁੱਖ ਜਾਂ ਦੁੱਖ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ।
ਸੇਠ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਚੰਦਨਾ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੋਂ ਭੁੱਖੀ ਪਿਆਸੀ ਹੈ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਮੇਂ ਖਾਣ ਦੀ ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਘੋੜੀਆਂ ਲਈ ਉਬਾਲ ਕੇ ਰੱਖੇ ਉੜਦ ਦੀਆਂ ਬਕਲੀਆਂ ਪਈਆਂ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਬਕਲੀਆਂ ਛੱਜ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਚੰਦਨਾ ਨੂੰ ਦੇਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, “ਧੀਏ! ਤੂੰ ਇਹ ਬਕਲੀਆਂ ਖਾ ਲੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਛੇਤੀ ਹੀ ਲੁਹਾਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਕਟਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ”।
ਸੇਠ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮੂਲ਼ਾ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਲੁਹਾਰ ਨੂੰ ਲੈਣ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਇਧਰ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਭੋਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਅੰਦਰ ਛੱਜ ਵਿੱਚ ਪਈਆਂ ਉੜਦ ਦੀਆਂ ਬੱਕਲੀਆਂ ਖਾਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਦੀ ਤੱਪਸੀਆ ਦਾ ਲਾਭ ਲਵਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਭੋਜਨ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਮਹਾਤਮਾ ਨੂੰ ਸੁਪਾਤਰਦਾਨ ਦੇ ਕੇ, ਫਿਰ ਹੀ ਭੋਜਨ ਕਰਾਂ”।
ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਲੰਬੀ ਤਪਸਿੱਆ ਖੋਲਨ ਲਈ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ 15 ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ‘ਤੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਤ ਖੋਲਨਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਜੀ ਦੀ ਤੱਪਸਿਆ ਦਾ ਆਖਰੀ ਸਾਲ ਵੀ ਸੀ। 5 ਮਹੀਨੇ 25 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਪਰ ਪ੍ਰਭੂ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਦੇ
[9]
