________________
ਬੋਲ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਸਭ ਫਿਕਰ ਮੰਦ ਸਨ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀਆਂ ਗੁਪਤ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆਵਾਂ ਕੀ ਸਨ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਸ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਚੰਦਨਾ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ। ਉਹਨਾਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਭਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਹੋਣ। ਜਦੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਦੇ ਘਰ ਆਏ ਤਾਂ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਭਿੱਖਿਆ ਲਏ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲੱਗੇ, ਤਾਂ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੁਪਤ ਤਿਗਿਅਵਾਂ (ਅਭਿਹਿ) ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਕੋਲੋ ਭਿਖਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ।
ਇਸ ਦਾਨ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਸਵਰਗਾਂ ਤੋਂ ਸੋਨੇ, ਰਤਨਾ, ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਜਲ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਆਦਿ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ। ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਹੱਥ ਫੈਲਾਇਆ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਭਿੱਖਿਆ ਦਿਤੀ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਨਵੇਂ ਕੇਸ ਉੱਗ ਆਏ। ਉਹ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਬਣ ਗਈ।
ਉਸ ਸਮੇਂ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਦੇ ਲੰਬੇ ਅਭਿਹਿ ਦੀ ਚਰਚਾ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਜਦ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਮਹਾਵੀਰ ਨੇ ਇੱਕ ਦਾਸੀ ਹੱਥੋਂ ਅੱਪਣਾ ਲੰਬਾ ਵਰਤ ਖੋਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਸੇਠ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਨੂੰ ਅਪਣੀ ਪੁੱਤਰੀ ਮੰਨ ਕੇ ਮੁੜ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਸਥਾਨ ਦਿੱਤਾ। ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਰਾਣੀ ਨੇ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਚੰਦਨ ਬਾਲਾ ਉਸ ਦੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਭਾਂਜੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ।
[10]
