________________
ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਇਕ ਤੱਪਸਵੀ ਜੈਨ ਮੁਨੀ ਤੇ ਪਈ। ਜੋ ਭੋਜਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਘਰ ਵੱਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਮੁਨੀ ਇੱਕ ਘਰ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਰੁਕਿਆ। ਇਕ ਔਰਤ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਆਈ। ਮੁਨੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਨਿਵੀਆਂ ਕਰਕੇ ਭੋਜਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸੁੰਦਰ ਇਸਤਰੀ ਤੋਂ ਲੱਡੂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ।
ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਇਲਾਈਚੀ ਪੁੱਤਰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨਟਨੀ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਉਸ ਸੁੰਦਰ ਇਸਤਰੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਪਿਆ ਕਿ ਹੰਸਨੀ ਤੇ ਕੋਇਲ ਦਾ ਕੀ ਮੇਲ? ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੇਰਾ ਨਟ ਪੁੱਤਰੀ ਪ੍ਰਤੀ ਮੋਹ ਬੇਕਾਰ ਹੈ, ਧਨ ਹੈ, ਇਹ ਮੁਨੀ। ਜੋ ਸੁੰਦਰ ਇਸਤਰੀ ਵੱਲ ਨਾ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਲੱਡੂ ਹਿਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਉਹ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਮੁਖੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਤੇ ਛਾਇਆ ਮੋਹ ਦੀ ਧੁੰਦ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਅਪਣੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਚੀਜਾਂ ਤਾਂ ਪਲ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਟ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਹਨ।
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਬਾਂਸ ਉੱਪਰ ਖੇਡ ਵਿਖਾਉਂਦੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਸੁਭ ਭਾਵ ਕਾਰਨ ਸਿੱਧ ਬੁੱਧ ਮੁਕਤ ਹੋ ਕੇ ਨਿਰਵਾਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਸੀ ਨਟ ਪੁੱਤਰੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪਰ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਨਾਲ ਖੇਡ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਅਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰਕੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਖੇਡ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਅਲਗ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਭ ਸੁਭ ਭਾਵ ਕਾਰਨ ਹੋਇਆ।
[173]
