________________
ਦੱਸੋ ਕਿ ਕਦੇ ਮਰਿਆ ਸਰੀਰ ਵੀ ਜਿਉਂਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ”? ਦੇਵਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬਲ ਭੱਦਰ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ ਹੁਣ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਮੈਂ ਮੋਹ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵੱਸ ਹੁਣ ਤੱਕ ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਅਜਿਹਾ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਦਾਹ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਬਲ ਭੱਦਰ ਨੂੰ ਵੈਰਾਗ ਉਤਪੰਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਸਾਧੂ ਜੀਵਨ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਕਠੋਰ ਤੱਪਸਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੀ। ਇਕ ਸਮੇਂ ਉਹ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤੱਪਸਿਆ ਦੇ ਪਾਰਨੇ ਲਈ ਤੁਲਾ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ ਲਈ ਪਧਾਰੇ। ਮੁਨੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦਿਲ ਖਿਚਵੀਂ ਸੀ। ਤੱਪ ਕਾਰਨ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਇਸਤਰੀਆਂ ਖੂਹ ‘ਤੇ ਪਾਣੀ ਭਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਲ ਭੱਦਰ ਮੁਨੀ ‘ਤੇ ਪਈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਇਸਤਰੀ ਨੇ ਘੜੇ ਦੇ ਬਦਲੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਗਲ ਵਿੱਚ ਰੱਸਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੋਰ ਇਸਤਰੀਆਂ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਜਦ ਬਲ ਭੱਦਰ ਮੁਨੀ ਨੇ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੇਖਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਏ। ਉਹਨਾਂ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਲਈ ਕਿ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ ਮੰਗਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਗਾ। ਮੁਨੀ ਉੱਥੋ ਹੀ ਵਾਪਸ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਪਾਰਨੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਦਿਤਾ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਈ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਏ। ਜੰਗਲ ਦੇ ਪਸੂ ਪੰਛੀ ਵੀ ਮੁਨੀ ਦੀ ਸਾਧਨਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਜਨਮ ਜਾਤ ਵੈਰ ਭੁਲਾ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ। ਇਕ ਮਿਰਗ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਮ ਭਗਤ ਬਣ ਗਿਆ ਉਹ ਮੁਨੀ ਦੇ ਪਾਰਨੇ ਦੀ ਤਾਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਰਹਿੰਦਾ।
[156]
