________________
37
ਬਲ ਭੱਦਰ ਮੁਨੀ
ਹਜਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਦੁਆਰਕਾ ਨਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ। ਦਿਪਾਇਨ ਰਿਸਿ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਕਾਰਨ ਦੁਆਰਕਾ ਨਗਰੀ ਦਾ ਵਿਨਾਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਵਾਸੂਦੇਵ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਨਗਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਛੱਤ ਟੁੱਟਣ ਕਾਰਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਦੁੱਖੀ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲ ਭੱਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਥੋਂ ਚੱਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧੇ ਧੁੱਪ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਸੀ। ਪਿਆਸ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਵਿਆਕੁਲ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਇਕ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦਰਖਤ ਹੇਠਾਂ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੈਠ ਗਏ। ਬਲ ਭੱਦਰ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਇਸੇ ਸਮੇਂ ਜਰਾਕੁਮਾਰ ਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਉੱਥੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਿਰਗ ਦੇ ਭਰਮ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੇ ਤੀਰ ਚਲਾਇਆ, ਜੋ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਜਾ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚੋ ਚੱਲ ਵਸੇ।
ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਬਲ ਭੱਦਰ ਪਾਣੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਉਹ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਿਆਸ ਕਾਰਨ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਮੋਢੇ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਨ ਲੱਗੇ। ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਜਦ ਬਲ ਭੱਦਰ ਦੀ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖੀ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਪਰ ਤਰਸ ਆਇਆ। ਉਹ ਬਲ ਭੱਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਇੱਕ ਤੇਲੀ ਨੂੰ ਉਤਪੰਨ ਕੀਤਾ। ਜੋ ਕਿ ਕੋਹਲੂ ਵਿੱਚ ਮਿਟੀ ਪਾ ਕੇ ਤੇਲ ਪੀੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਲ ਭੱਦਰ ਰੁਕਿਆ ਅਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, “ਮੂਰੱਖ ਕਦੇ ਰੇਤ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਤੇਲ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ”। ਦੇਵਤੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਰੇਤ ਵਿਚੋਂ ਜੇ ਤੇਲ ਨਹੀ ਨਿਕਲਦਾ ਤਾਂ ਆਪ [155]
