________________
ਸਾਰੇ ਘਟਨਾ ਮ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਬਾਹੂਵਲੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਭੋਗ ਵਿਲਾਸਾ ਪ੍ਰਤੀ ਨਫਰਤ ਜਾਗ ਪਈ। ਉਹਨਾਂ ਜੋ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਚੁਕਿਆ ਸੀ। ਉਸੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕੇਸ਼ ਪੁਟ ਲਏ ਅਤੇ ਮੁਨੀ ਦਿੱਖਿਆ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤੱਪਸਿਆ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਤੱਪਸਿਆ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬਾਹੂਵਲੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਉੱਪਰ ਮਿਟੀ ਜਮ ਗਈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਜੰਗਲੀ ਜੜੀ ਬੂਟੀਆਂ ਉੱਗ ਆਈਆਂ ਅਤੇ ਪੰਛੀਆਂ ਨੇ ਆਲੂਨੇ ਬਣਾ ਲਏ। ਭਰਤ ਨੂੰ ਹੁਣ ਅਪਣੇ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਬਣਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿੰਨੀ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸੀ।
ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਭਗਵਾਨ ਰਿਸ਼ਭ ਦੇਵ ਅਯੋਧਿਆ ਨਗਰੀ ਪਧਾਰੇ ਭਰਤ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਭਗਵਾਨ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਆਇਆ। ਉਪਦੇਸ਼ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, “ਪ੍ਰਭੂ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਸਾਲ ਦਾ ਕਠੋਰ ਤੱਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬਾਹੂਵਲੀ ਨੂੰ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ”। ਭਗਵਾਨ ਰਿਸ਼ਭ ਦੇਵ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਬਾਹੂਵਲੀ ਨੂੰ ਇਕ ਅਭਿਮਾਨ ਸਤਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਸਾਧੂ ਬਣਕੇ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬਣੇ ਮੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬੰਧਨਾ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਅਤੇ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਮੈਂ ਖੜਾ ਹਾਂ ਉਹ ਧਰਤੀ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਭਰਤ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਦੀ ਹੈ।
ਭਗਵਾਨ ਰਿਸ਼ਭ ਦੇਵ ਤੋਂ ਸਪਸ਼ਟੀਕਰਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਭਰਤ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਆਪ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਸਾਧਵੀ ਬ੍ਰਹਮੀ ਅਤੇ ਸਾਧਵੀ ਸੁੰਦਰੀ ਨਾਲ ਉਸ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਬਾਹੂਵਲੀ ਤੱਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਾਧਵੀਆਂ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਭਰਾ ਹਾਥੀ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰੋ ਇਨੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਬਾਹੂਵਲੀ ਦੇ ਕੰਨ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ, ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਮੈਂ
[119]
