________________
ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਹੋਈ। ਇਸ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ ਦਿਨ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਰਾਜਾ ਦੇ ਪੁੱਛੇ ਜਾਣ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਮੰਤਰੀਆਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, “ਰਾਜਨ ਇਹ ਮੰਤਰੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਉਲੰਘਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਨੇ ਘਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ”।
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਹੈ, ਤੁਸੀ ਜਲਦੀ ਘਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ”। ਇਸ ਕਾਰਨ ਰਾਜਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰ ਗਿਆ। ਉਧਰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਨੇ ਘਰ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ। ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਆਖਿਆ, ਪਰ ਪਤਨੀ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਨਾ ਖੋਲਿਆ। ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਆਖਰ ਹਾਰ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੂੰ ਇਸ ਘਰ ਦੀ ਮਾਲਕਨ ਨਹੀਂ ਰਹੇਂਗੀ”।
ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਭੱਟਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਪਮਾਨ ਸਮਝਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹਇਆ ਅਤੇ ਆਪ ਅਪਣੇ ਪਿਤਾ ਸੇਠ ਧਨਾ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਪਹਿਨੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਧਨ ਦੇ ਲੋਭੀ ਚੋਰਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗਹਿਣੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਭੱਟਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਬਣਨ ਲਈ ਆਖਿਆ ਅਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇਹ ਗੱਲ ਮੰਨਣ ਲਈ ਆਖਿਆ। ਭੱਟਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਖਿੱਜ ਕੇ ਭੱਟਾ ਨੂੰ ਜਲੂਕ ਵੈਦ ਕੋਲ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ। ਵੈਦ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਨੀ ਬਣਨ ਲਈ ਆਖਿਆ, ਪਰ ਭੱਟਾ ਨੇ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਹਾਰ ਕੇ ਵੈਦ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, “ਪਾਣੀ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਰੋਜ ਇੱਕ ਜੋਕ ਫੜ ਕੇ ਲਿਆਉ”। [110]
