________________
ਅੱਚਕਾਰਿਆ ਭੱਟਾ ਸ਼ਿਤ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਤ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਜਿਤਸ਼ਤਰੂ ਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ ਆਪਣੀ ਰਾਣੀ ਧਾਰਨੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਰਾਣੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਰਪਿਤ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਬੁੱਧੀ ਨਾਂ ਦਾ ਮੰਤਰੀ ਸੀ। ਉਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਧਨ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸੇਠ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਨਾਂ ਭੱਟਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਂ ਉਸ ਨੇ ਭੱਟਾ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਭੱਟਾ ਬੜੀਆਂ ਲੰਬੀਆਂ ਮਨੌਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਆਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਤਰਸਕਾਰ ਨਾ ਕਰੇ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਕਾਰਨ ਅੱਚਕਾਰਿਆ ਭੱਟਾ ਆਖਣ ਲੱਗ ਪਏ। | ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਸੀ, ਅਨੇਕਾਂ ਬਾਣਿਆਂ ਦੇ ਕੁਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਉਸ ਲਈ ਵਰ ਖੋਜੇ ਗਏ। ਪਰ ਹਰ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸੇਠ ਦੀ ਇਕੋ ਮੰਗ ਸੀ, ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾਂਗਾ, ਜੋ ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾ ਮੋੜੇ। ਰਾਜਾ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਜਦ ਇਸ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵੇਖੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਪਰ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਧਨ ਸੇਠ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਧਨ ਸੇਠ ਨੂੰ ਇਹੋ ਗੱਲ ਆਖੀ, ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੜਕੀ ਲਈ ਆਏ ਵਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖੀ ਸੀ। ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਸੇਠ ਦੀ ਗੱਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਈ। ਸੇਠ ਨੇ ਅਪਣੀ ਪੁੱਤਰੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੰਤਰੀ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਮੰਤਰੀ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਰੱਖਦਾ, ਉਸ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਮੋੜਦਾ, ਕੰਮ ਕਾਰ ਸਮੇਂ ਮੰਤਰੀ ਕਦੇ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਭੱਟਾ ਉਸ ਤੇ ਨਰਾਜ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਆਖਦੀ ਤੁਸੀਂ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਘਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਭੱਟਾ ਦਾ ਆਖਾ ਮੰਨ ਕੇ ਉਹ ਦਿਨ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਘਰ ਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਜਲਦੀ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ
[109]