________________
ਭੱਟਾ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਮੱਖਣ ਲਗਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਅਤੇ ਇਕ ਜੋਕ ਪਕੜ ਕੇ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹਰ ਰੋਜ ਅਪਣਾ ਸ਼ੀਲ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਅਪਵਿੱਤਰ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਹਰ ਰੋਜ ਜੋਕ ਦੇ ਡੰਗਾਂ ਕਾਰਨ ਭੱਟਾ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਖੂਨ ਚੱਲਣ ਕਾਰਨ ਬਦਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਆਪਣੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ ਮੰਨ ਕੇ ਭੋਗਦੀ ਰਹੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ ਉਧਰੋਂ ਦੀ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਵਰਗੀ ਇਸਤਰੀ ਸਮਝਕੇ ਭੱਟਾ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨ ਲਿਆ। ਭੱਟਾ ਨੇ ਸਾਰੀ ਆਪ ਬੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਦੱਸੀ। ਭਰਾ ਨੇ ਕੁੱਝ ਧਨ ਦੇ ਕੇ ਵੈਦ ਤੋਂ ਭੱਟਾ ਦਾ ਛੁਟਕਾਰਾ ਕਰਵਾਇਆ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਕਿਸੇ ਯੋਗ ਵੈਦ ਤੋਂ ਉਪਚਾਰ ਕਰਵਾਇਆ, ਇਸ ਉਪਚਾਰ ਕਾਰਨ ਭੱਟਾ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਫਿਰ ਆ ਗਈ। ਭੱਟਾ ਨੇ ਇਹ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਮੰਤਰੀ ਪਤੀ ਨੂੰ ਦੱਸੀ। ਮੰਤਰੀ ਪਤੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀਆਂ ਭੁਲਾਂ ਮੁਆਫ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਫਿਰ ਘਰ ਦੀ ਮਾਲਕਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।
ਭੱਟਾ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਕਰੋਧ ਅਤੇ ਮਾਨ ਨੂੰ ਘਰੇਲੂ ਝਗੜੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਮੰਨ ਕੇ ਤਿਆਗਨ ਦਾ ਨਿਸਚੈ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਕੇ ਅਪਣਾ ਜੀਵਨ ਸੁੰਦਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜਿਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਸਭ ਸ਼ੀਲ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਸੀ ਕਿ ਭੱਟਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ਿਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ। ਅਕਸਰ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਚਰਿੱਤਰਹੀਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੇ ਸੁਰਮੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੀ ਧਾਰਨ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ। ਅੱਚਕਾਰਿਆ ਭੱਟਾ ਵੀ ਇਹੀ ਦ੍ਰਿੜ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਵਾਲੀ ਇਸਤਰੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਰਾਹੀਂ ਦਿਤੇ ਕਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਅਪਣਾ ਸ਼ੀਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ
[111]
